Poślubił córkę swojego najlepszego przyjaciela – a prawda, którą odkrył tamtej nocy, zrujnowała jego świat

Artur stał obok niej, dumny, a jego srebrne włosy lśniły w słońcu. Razem przemienili szepty skandalu w szepty podziwu. Ich miłość stała się cichą legendą w ich miasteczku – dowodem na to, że piękno nie tkwi w perfekcji, lecz w przetrwaniu i wdzięku.

A w pierwszą rocznicę ślubu Artur wziął ją za rękę i wyszeptał tę samą przysięgę:

„Oddałaś mi życie, Claro. A resztę życia spędzę, przypominając ci, że nigdy nie musiałaś być idealna – tylko po to, by być kochaną”.