Podsłuchałem, że moja rodzina planowała zatrudnić mnie jako nianię dla 9 dzieci w okresie świątecznym. Zmieniłem plany…

Możesz po prostu zostać sama. Dobrze, powiedziałam bez wahania. Wszyscy troje patrzyli na mnie, jakby wyrosła mi druga głowa. „Nie mówisz serio”, powiedziała Maria. „Jasne, że mówię serio. Mam dość bycia traktowaną jak służąca. Mam własne życie i zacznę je przeżywać. Pożałujesz tego.

Mama powiedziała: „Kiedy będziesz starsza i samotna, pożałujesz, że odepchnęłaś rodzinę. Jedyne, czego żałuję, to to, że nie stanęłam w swojej obronie wcześniej”. Tata wskazał na drzwi. „Chodźmy. Dokonała wyboru”. Ruszyli w stronę drzwi, a mama odwróciła się po raz ostatni. „Nie przychodź do nas z płaczem, kiedy uświadomisz sobie, co straciłaś”.

Nie będę, powiedziałem i mówiłem poważnie. Po ich wyjściu siedziałem na kanapie w całkowitej ciszy przez jakieś 10 minut. Potem sięgnąłem po telefon i zablokowałem wszystkie ich numery. Przez następne kilka dni dzwonili do mnie inni krewni, próbując mnie zawstydzić. Ciocia Linda dzwoniła, żeby powiedzieć, że jestem niewdzięczny. Wujek Mike powiedział, że łamię mamie serce.

Kuzynka Rachel powiedziała, że ​​powinnam przeprosić. Rozłączyłam się z każdym z nich. Minęły już dwa miesiące od tamtych świąt. Nie rozmawiałam z rodzicami ani Marią, odkąd przyszli do mojego mieszkania tamtego dnia. Wiem od krewnych, którzy nadal dzwonią, że mama i tata chcą ze mną wszystko ustalić, ale nie wiedzą, jak do tego podejść. Kiedy krewni pytają mnie o pojednanie, zawsze odpowiadam tak samo.

Rozważę ponowną rozmowę z rodziną, kiedy będą gotowi przyznać, że przez lata traktowali mnie jak darmową opiekunkę i nigdy nie traktowali mnie jak równego sobie członka rodziny. Jak dotąd nikt z nich nie jest gotowy na taką rozmowę. Ale wiecie co? Jestem szczęśliwsza niż od lat. Teraz moje weekendy są całkowicie moje.

Mogę pospać dłużej w soboty, wyjść ze znajomymi albo po prostu odpocząć w domu. Spotykam się z kimś nowym i miło jest mieć czas na związek bez ciągłego dyżuru i opieki nad dziećmi. Nie czuję się z tego powodu winna. W końcu zrozumiałam, że rodzina nie powinna oznaczać poświęcania własnego szczęścia i wolnego czasu dla wygody innych.