Podczas ślubu mojego syna moja synowa krzyknęła: „Ty stara wiedźmo!” i popchnęła mnie na podłogę.

Zespół, czując potrzebę wypełnienia ciszy po tym objawieniu, zaczął grać ponownie, aczkolwiek cicho – ponurą melodię, która pasowała do nastroju wieczoru. Goście niezręcznie przestępowali z nogi na nogę, niepewni, co dalej po tym dramatycznym wydarzeniu.

Wieczór rozpoczął się miłością i nadzieją, ale zakończył zdradą i złamanym sercem. Niegdyś uroczysty związek małżeński stanął teraz na kruchym gruncie, a gdy wszyscy oswajaliśmy się z wydarzeniami tej nocy, przypomnieliśmy sobie o delikatnej równowadze między prawdą a oszustwem, miłością a lojalnością.