„Podczas rodzinnego obiadu teściowa chlusnęła szklanką wody w twarz swojej przyszłej synowej, kpiąc z jej ‘biedności i niegodności’. W sali zapadła cisza — aż do momentu, gdy wszedł mężczyzna w garniturze, zmierzył ją wzrokiem i powiedział: ‘Mamo, to moja siostra, którą właśnie obraziłaś’”.

Zamrugała.

„Czy ja… cię znam?”

Uśmiechnął się lekko.

„Nie do końca. Ale znam twojego brata.”

Vivian zmarszczyła brwi.

„Twój brat ?”

Ryan zwrócił się do niej.

„Tak, Vivian. Jej brat to Marcus Grey — prezes GreyTech Industries.”

W pokoju zapadła grobowa cisza.

Kieliszek do wina niemal wypadł Vivian z ręki.

Marcus Grey — miliarder i potentat technologiczny — był jednym z najbardziej wpływowych ludzi w kraju.

A Lena… była jego młodszą siostrą.

Część 8: Siostra miliardera
Vivian się zająknęła.

„To nie może być prawda. Marcus Grey? Marcus z GreyTech?”

Ryan skinął głową.

„Dorastali w tej samej okolicy co ja. Lena sama opłacała sobie szkołę, podczas gdy jej brat budował swoją firmę. Nie mówi o tym, bo nie znosi, gdy jego imię zwraca na siebie uwagę”.

Spojrzał na Lenę.

„Marcus powiedział mi, że jesteś genialna – po prostu nie zdawałam sobie sprawy, że jesteś tą Leną, o której wspominał.”

Ethan odwrócił się do niej oszołomiony.

„Nigdy mi nie mówiłeś, że twój brat to ten Marcus Grey.”

Lena westchnęła cicho.

„Nie chciałam, żeby ktokolwiek postrzegał mnie inaczej. Chciałam być wybrana za to, kim jestem, a nie za nazwisko”.

Część 9: Rozliczenie
Twarz Vivian zbladła.

„Lena… kochanie… ja… ja nie wiedziałam.”

Spojrzenie Ryana stało się stwardniałe.

„Nie pytałeś . ”

Spojrzał na Ethana.

„Masz dobre serce, dzieciaku. Nie pozwól, żeby ktokolwiek sprawił, że o tym zapomnisz.”

Następnie zwrócił się do Vivian.

„Właśnie obraziłeś jedną z najhojniejszych kobiet, jakie znam. Pracuje jako wolontariuszka w schroniskach, którym twoja firma przekazuje darowizny – anonimowo”.

Vivian otworzyła usta, ale nie wydobył się z nich żaden dźwięk.

„Przyszedłem dziś wcześniej, bo Marcus poprosił mnie, żebym zajrzał do jego siostry” – kontynuował Ryan. „Teraz rozumiem dlaczego”.

Podszedł do Leny, podał jej chusteczkę i powiedział cicho:

„Wydostańmy cię stąd.”

Część 10: Przeprosiny
Później tej nocy, gdy Lena siedziała spokojnie w samochodzie Ryana przed swoim mieszkaniem, pojawił się Ethan.

Jego oczy były czerwone.

„Lena, bardzo mi przykro. Nie wiedziałam, że ona…”

„To nie twoja wina” – powiedziała cicho.

„Myliła się. Co do ciebie. Co do wszystkiego.”

Lena uśmiechnęła się lekko.

„Nie potrzebuję jej aprobaty. Ale potrzebuję twojej – nie za to, kim mogę być, ale za to, kim już jestem”.

Uklęknął obok niej.

„Nie obchodzą mnie nazwiska ani pieniądze. Obchodzą mnie ty. Zawsze obchodziły.”

Przyglądała mu się przez dłuższą chwilę, po czym skinęła głową.

„Zacznijmy więc od nowa. Tym razem od prawdy”.

Część 11: Druga kolacja
Tydzień później Ethan przywiózł Lenę z powrotem do posiadłości Morganów.

Vivian otworzyła drzwi — bez makijażu, bez wina, tylko szczerość.

„Lena” – zaczęła. „Jestem ci winna przeprosiny. Oceniłam cię, zanim jeszcze cię poznałam”.

Lena spokojnie skinęła głową.