Podczas oficjalnego wydarzenia żona prezesa zmierzyła mnie wzrokiem od stóp do głów i powiedziała: „Przepraszam, pracownicy powinni korzystać z bocznego wejścia”. Kilku dyrektorów cicho się zaśmiało. Uśmiechnąłem się tylko i odszedłem. Następnego ranka prezes otworzył skrzynkę odbiorczą i zobaczył nową prośbę o spotkanie: „Partner założyciel chciałby omówić, jak Państwa zespół traktuje gości”.

Żona szefa nazwała mnie „pomocą” na firmowej gali — jestem cichym wspólnikiem, który zatrudnił jej męża…
Przepraszam, czy ty jesteś pomocą?
Żona prezesa zmierzyła mnie wzrokiem od stóp do głów, jakbym była
czymś nieprzyjemnym, co znalazła na swoim
markowym bucie. Kelnerzy powinni korzystać
z bocznego wejścia. Trzech dyrektorów
stojących w pobliżu chichotało do
kieliszków od szampana, podczas gdy moja 14-letnia
córka Zoey, którą przyprowadziłem, żeby zobaczyć,
jak wygląda profesjonalne wydarzenie,
patrzyła z szeroko otwartymi oczami. Czego nikt z
nich nie wiedział, czego nawet sam prezes
w pełni nie rozumiał, to to, że byłem
wspólnikiem założycielem, który posiadał 62% udziałów w
firmie i osobiście wybrałem go
na to stanowisko. Roczna gala
Ashford Technologies odbyła się w
Ritz Carlton, tradycji, którą zapoczątkowałem 12
lat temu, gdy firma była zaledwie
pomysłem nabazgranym na serwetkach w moim
mieszkaniu-kawalerce. Teraz było to
przedsiębiorstwo warte 340 milionów dolarów z biurami w sześciu
krajach. 700 pracowników utrzymywało się z naszych
usług, a żona
człowieka, któremu powierzyłam zarządzanie firmą, właśnie
pomyliła mnie z osobą z cateringu. Miałam
na sobie prostą czarną sukienkę, elegancką
, ale skromną, bo nigdy nie czułam się
komfortowo z ostentacją. Włosy
miałam związane. Jedyną biżuterią były
perłowe kolczyki mojej matki. Wyglądałam,
jak ktoś, kto zarabia na
życie, co oczywiście robiłam. Nie pracuję
w firmie cateringowej – powiedziałam
spokojnie. Kobieta, Diane Ashworth, żona
prezesa Gregory’ego Ashwortha, uniosła
idealnie wymalowaną brwi. Kim więc
pani jest? To impreza dla kadry kierowniczej.
Tylko zaproszenia. Wiem. Przygotowałam
listę gości.
Na jej twarzy odmalowało się zmieszanie. Zanim zdążyła
odpowiedzieć, Gregory pojawił się u jej boku
z szampanem w dłoni, już w połowie
rozmowy, którą przerwał. Diane,
kochanie, widzę, że się znacie. Przerwał.
Jego twarz zbladła. Pani Monroe. Nie wiedziałem, że
w tym roku pani będzie. Prawie tego nie zrobiłam
, ale chciałam pokazać
córce, jak wygląda nasza coroczna uroczystość
. Skinęłam na Zoe, która stała
tuż za mną, z policzkami
zarumienionymi z gniewu w moim imieniu.
Wzrok Gregory’ego przeskakiwał między mną a jego
żoną. Wyraz twarzy Dian zmienił się z
protekcjonalnego w niepewny. „Twoja
córka” – powtórzyła. „Przepraszam. Chyba jeszcze
się nie przedstawiłyśmy. Jestem…
Diane Ashworth. Wiem, kim jesteś.
Zapadła między nami niezręczna cisza.
Dyrektorzy, którzy wcześniej się śmiali, teraz
w skupieniu studiowali swoje drinki
. Właśnie mówiłem twojej
żonie, że nie jestem z
firmy cateringowej, kontynuowałem, choć rozumiem,
skąd wzięło się zamieszanie. Prosta czarna
sukienka, żadnych diamentów. Muszę wyglądać strasznie
nie na miejscu pośród tego wszystkiego. Wskazałem gestem
błyszczący tłum. Sukces.
Gregory zaśmiał się nerwowo. Pani Monroe
ma niezwykłe poczucie humoru.
Właśnie wychodzi. Przerwałem. Zoe ma
jutro szkołę i myślę, że widzieliśmy już
wystarczająco dużo. Objąłem córkę ramieniem
i ruszyłem w stronę wyjścia. Za sobą usłyszałem
ostry szept Gregory’ego. Masz
pojęcie, kto to był? Nie słyszałem
odpowiedzi Diane. Nie musiałem.
Następnego ranka byłem w moim domowym
biurze o 6:00 rano. Przestrzeń była
skromna. Przerobiony dodatkowy pokój z
używanym biurkiem i widokiem na moje małe
podwórko. Nic w tym nie wskazywało na
bogactwo, jakie wygenerowało. Założyłem
Ashford Technologies w 2012 roku z
50 000 dolarów zaoszczędzonych przez 10 lat
pracy jako inżynier oprogramowania. Nazwa
nie była moja. Wybrałem ją z
generatora losowego, ponieważ chciałem, aby firma
wyróżniała się własnymi zaletami, a nie moją
osobistą marką. Przez pierwsze 3 lata
byłem wszystkim. Prezesem, dyrektorem finansowym, głównym
programistą, sprzątaczem w dziale obsługi klienta.
Kiedy musieliśmy się rozwijać, pozyskałem
inwestorów. Zachowałem większościowy
pakiet udziałów, ale wycofałem się z codziennych
operacji. Lepiej mi szło budowanie
systemów niż zarządzanie ludźmi i znałem
swoje ograniczenia. 5 lat temu zatrudniłem
Gregory’ego Ashwortha na stanowisko prezesa. Miał
klasę, której mi brakowało. MBA z Wharton,
osobowość kierownicza, umiejętność
uwodzenia klientów i oczarowywania inwestorów. Na
papierze był idealny. W praktyce wypracował
niepokojący wzorzec.
Kultura firmy się zmieniała. Skargi na
toksyczne zachowania nasiliły się. Kobiety
odchodziły z firmy dwa razy częściej niż
mężczyźni, a Gregory wydawał się bardziej zainteresowany
galami niż
doskonałością operacyjną. Planowałem
to poruszyć od miesięcy. Wczorajszy wieczór
przyspieszył mój harmonogram. O 7:00 rano wysłałem
e-mail do Gregory’ego i całego
zespołu kierowniczego. Nadzwyczajne posiedzenie zarządu
o 10:00. Wymagana pełna obecność.
Temat: Ocena kultury firmy i przywództwa
. E-Man Row, wspólnik założyciel.
Mój telefon zadzwonił po kilku minutach. Gregory
Eleanor o wczorajszym wieczorze. Pani Monroe.
I omówimy wszystko o 10:00
. Diane nie wiedziała, kim jesteś. To
był szczery błąd. Naprawdę?
Spojrzała na mnie i zobaczyła kogoś, kto nie
pasował. To mówi mi coś o
kulturze, którą stworzyliśmy. Ona nie jest
pracownicą. Jest moją żoną. Jej opinie
nie są odpowiedzialnością firmy. Jej
opinie odzwierciedlają to, co słyszy w domu.
To, co widzi jako model. To, w co wierzy,
jest akceptowalne. Zrobiłem pauzę. Zobaczymy się o
10:00. Rozłączyłem się, zanim zdążył
odpowiedzieć. Zoe znalazła mnie w kuchni,
robiącą kawę. Wszystko w porządku, mamo? Nic mi nie jest
, kochanie. Ta kobieta była naprawdę
wredna. Spojrzała na nas, jakbyśmy byli
śmieciami. Niektórzy oceniają innych po tym, jak
wyglądają, a nie po tym, kim są. To
mówi więcej o nich niż o nas. Ale
to ty jesteś właścicielem firmy. Mogłaś
jej powiedzieć. Mogłam, ale chciałam zobaczyć,
jak traktuje kogoś, kogo uważała za
gorszego od siebie. To jest prawdziwy test
charakteru. Czy zawiodła? Spektakularnie.
Zoe się uśmiechnęła. Zwolnisz jej
męża? To zależy od
naszej dzisiejszej rozmowy. Posiedzenie zarządu
odbyło się w
sali konferencyjnej zarządu w centrali Ashford w centrum miasta
. Mahoniowy stół mógł
pomieścić 20 osób. Dziś zajętych było tylko osiem krzeseł
. Ja, Gregory, pięciu pozostałych
członków zarządu i Sandra Wells, nasza
szefowa HR. Gregory siedział na czele
stołu, stanowisko, które zajął lata
temu bez niczyjej zgody. Zajęłam
miejsce po przeciwnej stronie. Dziękuję
wszystkim za przybycie tak szybko, zaczęłam.
Musimy omówić kierunek rozwoju firmy
, szczególnie w kwestii
kultury pracy. Czy chodzi o wczorajszy
wieczór? Gregory przerwał, ponieważ rozmawiałam
już z Diane. Jest
okropnie przejęta tym nieporozumieniem.
Chodzi o coś więcej niż wczorajszy wieczór. Sandra,
czy możesz podzielić się danymi dotyczącymi retencji? Sandra
otworzyła laptopa z miną
osoby, która czekała na ten
moment. W ciągu ostatnich trzech lat
rotacja kobiet wzrosła
o 47%. Głównymi czynnikami
są wrogie środowisko pracy podczas rozmów końcowych
, brak
możliwości awansu i lekceważące przywództwo
. To subiektywne odczucia.
skargi, powiedział Gregory. Ludzie odchodzą
z różnych powodów. 63%
odchodzących pracownic
wymieniło konkretnie interakcje z
kadrą kierowniczą wyższego szczebla jako mające wpływ na ich
decyzję. Szczęka Gregory’ego się zacisnęła. To
wygląda jak polowanie na czarownice. To wygląda jak dane, powiedziałam. Sandra, kontynuuj. W ciągu ostatnich 18 miesięcy
otrzymaliśmy
14 formalnych skarg dotyczących niewłaściwych komentarzy. Trzy dotyczyły konkretnie kadry kierowniczej. Żadna nie przyniosła znaczących działań. Przestrzegaliśmy procedur, nalegał Gregory. Każda skarga została zbadana i każda została odrzucona jako nieporozumienie lub konflikt osobowości. Otwieram swój własny folder. Przejrzałem akta śledztwa. Schemat jest jasny. Pozostali członkowie zarządu poruszyli się nieswojo. Zadowalali się pobieraniem opłat i zatwierdzaniem raportów kwartalnych. Faktyczny nadzór nie był częścią ich rutyny. Budowałam tę firmę przez 12 lat. Kontynuowałam. Pozostawałam w tle, ponieważ wierzyłam, że wiedza operacyjna liczy się bardziej niż moja obecność. Ale zdałam sobie sprawę, że nieobecność ma swoją cenę. Kiedy kierownictwo nie widzi konsekwencji lekceważącego zachowania, zachowanie to staje się normą. Co dokładnie proponujesz ? – zapytał Harold, członek zarządu z najdłuższym stażem. Kompleksowy audyt kultury przeprowadzony przez firmę zewnętrzną . Obowiązkowe szkolenie dla wszystkich kadr kierowniczych w zakresie przywództwa inkluzywnego. Oraz restrukturyzacja naszego procesu składania skarg w celu zapewnienia niezależnego dochodzenia. To może zająć miesiące, powiedział Gregory, i kosztować fortunę. W zeszłym roku wygenerowaliśmy 47 milionów dolarów zysku. Stać nas na inwestowanie w naszych ludzi. To przesada, Eleanor. Jesteś cichym wspólnikiem. Zarząd zajmuje się zarządzaniem. Jestem większościowym właścicielem. Założyłem tę firmę i milczałem wystarczająco długo. W sali zapadła cisza. Jest coś jeszcze – powiedziałem. Wczoraj wieczorem twoja żona spojrzała na mnie, osobę, która zbudowała wszystko, z czego skorzystałeś, i założyła, że ​​jestem pomocą. Kiedy powiedziałem, że nie jestem pracownikiem cateringu, zażądała, żebym powiedział, kim jestem. Nie mogła sobie wyobrazić, że ktoś, kto wygląda jak ja, mógłby pasować na imprezę dla kadry kierowniczej. To niesprawiedliwe. Diane taka nie jest. Diane jest odbiciem tego, czego nauczyła się akceptować. Obserwowała, jak lekceważysz kobiety.

wkład przez 5 lat. Słyszała,
jak żartujesz o zatrudnianiu w oparciu o różnorodność i
o poprawnych politycznie bzdurach. Przyswoiła
sobie przesłanie, że jedni ludzie
pasują, a inni nie. Twarz Gregory’ego
się rozjaśniła. Opierasz politykę firmy na
jednym komentarzu mojej żony na imprezie. Ja
opieram politykę firmy na 3 latach
danych, 14 oficjalnych skargach, 47%
wzroście rotacji kobiet i
minie mojej 14-letniej córki ,
gdy patrzyła, jak twoja żona mnie upokarza.
To wypaliło. Kilku członków zarządu
spojrzało na siebie. Zoe zapytała mnie dziś
rano, czy zamierzam cię zwolnić.
Kontynuowałem. Powiedziałem jej, że to zależy od tej
rozmowy. Więc pozwól, że zapytam cię
wprost, Gregory. Czy jesteś gotów
uczestniczyć w znaczącej zmianie kultury
, aby wziąć odpowiedzialność za
środowisko, które stworzyłeś? Aby
przyznać, że twój styl przywództwa
wyrządził krzywdę? Milczał przez
długą chwilę, a jeśli powiem, że nie, omówimy
twoją odprawę. Cisza
się przedłużyła. W końcu Gregory
odchylił się na krześle. Jak
wyglądałaby ta odpowiedzialność? Rozmawialiśmy
jeszcze przez trzy godziny. Pod koniec mieliśmy
ramy, audyt zewnętrzny,
coaching dla kadry kierowniczej, zrewidowane procedury składania skarg,
kwartalne oceny kultury organizacyjnej raportowane
bezpośrednio zarządowi. Gregory miał
pozostać prezesem na okres próbny, z
określonymi wskaźnikami, które musiałby osiągnąć.
Nie podobało mu się to, ale alternatywa podobała mu się
mniej. Gdy spotkanie dobiegło końca
i ludzie zaczęli się rozchodzić, Sandra złapała
mnie za ramię. „Dziękuję” – powiedziała cicho. „
Dokumentowałem te problemy przez
dwa lata. Nikt nie chciał słuchać. Powinienem
był posłuchać wcześniej. Ty słuchaj teraz.
To ma znaczenie”. Tego wieczoru zabrałem Zoe
na pizzę. Jej wybór po