Podczas naszych rodzinnych wakacji mąż oznajmił przy kolacji: „Znalazłem kogoś nowego. Skończyłem z udawaniem”. Wszyscy zamilkli – nawet dzieci zamarły. Uśmiechnęłam się, przesunęłam kopertę po stole i powiedziałam: „W takim razie to jest twoje”. Przeczytał pierwszą stronę i omal nie spadł z krzesła.

Przeprowadzka Gregory’ego do Las Vegas trwała sześć miesięcy, zanim został zwolniony za nieobecność w pracy i przychodzenie do pracy pijanym. Potem zmieniał pracę – głównie w sprzedaży, a każda trwała krócej od poprzedniej. Jego relacje z Cassidy całkowicie się pogorszyły, gdy opuścił pierwsze urodziny Sophie, a ona ostatecznie uzyskała nakaz sądowy, gdy pojawił się w jej mieszkaniu, żądając pieniędzy.

Tyler i Khloe przestali odpowiadać na jego SMS-y, gdy Tyler skończył liceum. Stał się duchem w ich życiu, okazjonalnie niezręcznym telefonem w urodziny, który tolerowali raczej z poczucia obowiązku niż z sympatii.

Janet wydała ostatnie oszczędności na wspieranie Gregory’ego, który nie wywiązał się z jego zobowiązań, zanim ostatecznie się od niego odcięła. Zmarła samotnie w małym mieszkaniu w Henderson w stanie Nevada, trzy lata po rozwodzie, a w jej nekrologu odnotowano tylko jednego żyjącego syna. Gregory nie był obecny na pogrzebie.

Walter ożenił się ponownie rok po swoim rozwodzie – z uroczą kobietą o imieniu Patricia, która go rozśmieszała. Utrzymywał kontakt ze mną i dziećmi, dowodząc, że niektóre więzi rodzinne wykraczają poza biologię.

Ja zaś pewnego wiosennego wieczoru, dwa lata po rozwodzie, stałem na swoim podwórku, obserwując pustynię rozkwitającą dzikimi kwiatami, które pojawiły się dopiero po zimowych deszczach. Nauczyłem się żeglować, odwiedziłem Florencję, zacząłem chodzić na kurs fotografii. Byłem nawet na kilku randkach, choć na razie bez większych. Może kiedyś. Może nie. Nie miało to znaczenia.

Ważne było to, że odzyskałam siebie.

Stawiłam opór zdradzie i zwyciężyłam – nie idealnie, nie bez blizn, ale całkowicie. I stojąc tam, w gasnącym świetle, uświadomiłam sobie coś ważnego.

Najlepszą zemstą nie były zwycięstwa w sądzie, pieniądze ani obserwowanie porażki Gregory’ego.

Najlepszą zemstą było zbudowanie życia tak dobrego, tak pełnego, tak całkowicie mojego, że on stał się dla niego nieistotny.

Przez sześć miesięcy przygotowywałem się do jego zniszczenia.

Przez dwa lata uczyłam się o nim zapominać.

To było prawdziwe zwycięstwo.