Podczas mojej ostatniej wizyty kontrolnej lekarz wpatrywał się w USG drżącymi rękami. Cichym głosem powiedział: „Musisz stąd wyjść i uciec od męża”. Kiedy zapytałam go dlaczego, odpowiedział tylko: „Zrozumiesz, jak to zobaczysz”. Od tamtej pory nigdy nie wróciłam do domu.

Wślizgnąłem się do środka i pobiegłem prosto do biura. Klimatyzacja cicho szumiała. Ethan siedział przy biurku, tyłem do mnie, wpatrując się w plan na ekranie – plan Lake Cabin. Widziałem zarys nowego muru przy nabrzeżu. Muru, który skrywał… coś.

Rozejrzałem się po pokoju. Ukryty sejf. Znałem kombinację: urodziny naszego zmarłego psa, datę, o której zawsze zapominał, ale która utkwiła mi w pamięci. Moje palce, mokre od potu, nastawiły pokrętło: 4-12-19 . Klik .

Otworzyłem klapę otworu wentylacyjnego, sięgnąłem do środka i chwyciłem grube, zapakowane koperty manilowe. Nie miałem czasu szukać. Wcisnąłem je do płaszcza, wycofałem się z pokoju i cicho zamknąłem drzwi balkonowe.

Pojechałem prosto na najbliższy duży komisariat policji w Tacomie w stanie Waszyngton. Wszedłem, poprosiłem o detektywa prowadzącego sprawę przestępstw z użyciem przemocy i przedstawiłem historię, która brzmiała niewiarygodnie, ale była poparta twardymi dowodami.

Przedstawiłem wszystko: ostrzeżenie lekarza, tajemnicze słowo MIRROR , raport biegłego księgowego szczegółowo opisujący odwróconą transakcję na kwotę 750 000 dolarów i w końcu oryginalną, fizyczną polisę ubezpieczeniową na życie, w której Ethan był wskazany jako beneficjent, wystawiono dwa miesiące temu.