Podczas kolacji moja szwagierka „przypadkowo” wylała wino na moje CV tuż przed rozpoczęciem pracy moich marzeń

Rozmowa zaczęła się jak każda inna, ale panowało między nami niewypowiedziane porozumienie – ciche uznanie kruchej równowagi, którą oboje utrzymywaliśmy. Odpowiadałem na pytania precyzyjnie, czerpiąc z mojego bogatego doświadczenia i prezentując wizję przyszłości firmy. Jednak pod warstwą profesjonalnej wymiany zdań kryło się subtelne napięcie, niczym dyplomatyczna partia szachów, gdzie jeden niewłaściwy ruch mógł obalić całe imperium.

Kiedy rozmowa naturalnie dobiegła końca, Damian odchylił się na krześle, a w pomieszczeniu zapadła cisza pełna kontemplacji.

„Chloe” – powiedział powoli, starannie dobierając słowa – „jestem świadomy, że okoliczności poza tym biurem mogły skomplikować sprawę”.

Niewzruszenie patrzyłam mu w oczy. „Jestem tu dzisiaj, bo wierzę w potencjał Solstice Innovations i w swoją zdolność do wniesienia znaczącego wkładu” – odpowiedziałam, podkreślając swoje kwalifikacje, a nie niewypowiedzianą groźbę wiszącą w powietrzu.