Po trzech latach bezdzietnego małżeństwa moja teściowa sprowadziła do naszego domu ciężarną kochankę mojego męża, aby się nią zaopiekować, i wtedy właśnie postanowiłam zniszczyć rodzinę.

Pierwszy kryzys w moim małżeństwie nastąpił w dniu, w którym moja teściowa, Margaret, weszła do naszego skromnego, dwupiętrowego domu w Ohio, trzymając pod rękę zdenerwowaną młodą kobietę. Wróciłam właśnie z pracy nauczycielki, wciąż ubrana w granatowy kardigan i dźwigając stosy niesprawdzonych prac, gdy głos Margaret przeciął powietrze niczym nóż.

„Emily” – powiedziała zimnym i nieustępliwym tonem, kładąc dłoń na ramieniu dziewczyny – „to jest Claire. Jest w ciąży… z dzieckiem twojego męża”.

Przez chwilę myślałam, że się przesłyszałam. Pokój się przechylił, w uszach mi dzwoniło, a wszystko wydawało się odległe, jakbym była pod wodą. Claire wyglądała na nie więcej niż dwadzieścia trzy lata, jej brzuch był małym, ale niezaprzeczalnym wybrzuszeniem pod kwiecistą sukienką. Mojego męża, Daniela, oczywiście nigdzie nie było widać. Nigdy nie zdobył się na odwagę, by powiedzieć mi wprost o swoich zdradach.

Margaret nie czekała na reakcję. Kontynuowała, jakby przedstawiała dalekiego krewnego. „Zamieszka tutaj. Ktoś musi się nią zaopiekować, a szczerze mówiąc, powinnaś była dać nam już wnuka. Trzy lata, Emily. Trzy lata małżeństwa i nic”.

Każde słowo miało być cięte. Wiedziała o moich zmaganiach z płodnością – wizytach u lekarza, złamanym sercu, cichych modlitwach. Dla niej moja niemożność zajścia w ciążę była nie tylko nieszczęściem – to była porażka. Teraz odważyła się umieścić swoją kochankę pod moim dachem, oczekując, że będę jej służyć jak jakaś służąca.