po śmierci mojego męża, moja teściowa zjawiła się u mnie w domu z ciężarówką do przeprowadzek i nakazem eksmisji dla mnie i moich dzieci. Nie miała jednak pojęcia o ostatniej niespodziance, jaką zostawił mi mąż — tylko dla niej.

Pewnego wieczoru, gdy układałam Leo do snu, wskazał na oprawione zdjęcie Briana na jego stoliku nocnym. „Tata był superbohaterem, mamo, prawda?”

Uśmiechnęłam się z radością. „Tak, kochanie. Zdecydowanie tak”.

Ponieważ Brian, mój cichy, skromny bohater, zrobił coś więcej niż tylko zapewnił nam byt za życia. Zapewnił nam spokój po śmierci, pozostawiając po sobie dziedzictwo miłości, dalekowzroczności i ochrony, które ostatecznie uratowało nas przed burzą. Zbudował tarczę wokół swojej rodziny, ostateczny, potężny dowód jego niezachwianego oddania, a tym samym dał nam największy dar ze wszystkich: szansę na uzdrowienie, rozkwit i swobodne życie w domu, który zawsze chciał, aby był nasz.