Po śmierci mojego męża moja teściowa zaczęła żyć w luksusie – dopóki nie dowiedziałam się, skąd miała pieniądze

„To niesprawiedliwe, Doris” – powiedziałam, starając się zachować spokój. „On nas kochał”.

„I zobacz, do czego go to doprowadziło”. Spojrzała na Benny’ego, a potem z powrotem na mnie. „Nie chcemy cię już w domu. Już wystarczająco dużo zabrałaś tej rodzinie”.

Trzy dni później spakowaliśmy nasze rzeczy. Tata Zacha w milczeniu obserwował z progu, jak składałam ubrania Benny’ego do walizki.

„Dziadku, dokąd jedziemy?” – zapytał Benny, ściskając swojego ulubionego pluszowego misia – prezent od Zacha.

Ciąg dalszy na następnej stronie

Jego dziadek odwrócił się, nie odpowiadając.

Kobieta w żałobie | Źródło: Midjourney

Kobieta w żałobie | Źródło: Midjourney

„Znajdziemy sobie miejsce” – powiedziałam do Benny’ego, wymuszając uśmiech. „Tylko ty i ja, kolego”.

Znaleziony domek był mały, ale czysty, z maleńkim podwórkiem, gdzie Benny mógł się bawić. Czynsz pochłaniał połowę mojej pensji kelnerki, ale obserwowanie, jak mój syn goni motyle w rozrzuconej trawie, było tego warte.

Pracowałam po godzinach, kiedy tylko mogłam. Noc w noc wracałam do domu z obolałymi nogami i zastawałam Benny’ego śpiącego na kanapie, czekającego na mnie. Niosłam go do łóżka, uważając, żeby go nie obudzić, a potem padałam obok niego, zbyt wyczerpana, żeby płakać.
Chłopiec mocno śpi | Źródło: Midjourney

Chłopiec mocno śpi | Źródło: Midjourney

Trzy miesiące po śmierci Zacha zobaczyłam Doris.

Wychodziłem z dyskontu spożywczego, kalkulując, czy starczy mi pieniędzy na opłacenie rachunku za prąd Benny’ego i przyborów szkolnych, gdy na miejsce parkingowe dla luksusowych samochodów wjechał lśniący, czarny samochód.

Drzwi się otworzyły i wysiadła Doris – ubrana w coś, co wyglądało na designerski płaszcz, z gigantycznymi okularami przeciwsłonecznymi na nosie i torbami z luksusowych sklepów zwisającymi z nadgarstka.

O mało nie upuściłem zakupów. Kobieta, która przez 20 lat pracowała jako kasjerka, skrupulatnie licząc cudze pieniądze, wyglądała teraz, jakby wyszła z kolorowego magazynu.
Kobieta stojąca przy luksusowym samochodzie | Źródło: Midjourney

Kobieta stojąca przy luksusowym samochodzie | Źródło: Midjourney

Zanim zdążyłem się zastanowić, podszedłem do niej.

„Doris?”

Zamarła na mój widok, a potem się uspokoiła.

„Skąd wzięłaś na to wszystko pieniądze?” Wskazałem gestem jej samochód i ubrania. „Nigdy nie miałaś takich rzeczy, kiedy Zach żył. Jesteś… jesteś kasjerką. Jak cię na to wszystko było stać?”

Jej oczy zwęziły się za drogimi okularami przeciwsłonecznymi. „Dobra… to nie twoja sprawa!” warknęła, ocierając się o mnie i trzaskając drzwiami samochodu.

Kiedy odjechała, stałam w chmurze spalin, a podejrzliwość mnie dręczyła.

Kobieta patrzy na samochód | Źródło: Midjourney