Po rozwodzie mąż wyrzucił mnie z domu bez grosza – ani grosza, ani krzty litości. Wędrując po mieście, przypomniałam sobie starą kartę, którą dał mi ojciec przed śmiercią – tę, której nigdy nie odważyłam się użyć. Weszłam do banku i położyłam kartę na ladzie. Kiedy kasjerka ją zeskanowała, jej twarz zbladła; spojrzała na mnie i wyszeptała drżącym głosem: „Proszę pani… musi pani to zobaczyć”. Odwróciła ekran w moją stronę – a jedna linia cyfr o mało nie złamała mnie z nóg. Ojciec zostawił mi coś, czego mój były mąż nigdy by sobie nie wyobraził.

Emma ścisnęła gardło. Jej ojciec, cichy mechanik, który całe życie żył skromnie, nigdy nie wydawał się człowiekiem z milionami. Pamiętała jego znoszone buty robocze, plamy oleju na dłoniach, to, jak zawsze sam naprawiał jej zepsute zabawki, zamiast kupować nowe. Jak mógł ją tak zostawić?

Dyrektor banku, spokojny mężczyzna po pięćdziesiątce, podszedł do mnie. „Pani Collins, pani ojciec zainwestował w kilka startupów technologicznych jakieś dwie dekady temu. Dwa z nich odniosły ogromny sukces. Zaaranżował powiernictwo tak, aby pozostało poufne, dopóki pani nie zdecyduje się z niego skorzystać”.