Tego wieczoru wróciłem do domu z dzieciństwa. Napięcie między nami miało się rozładować z czasem, ale to był początek. Położyłem rękę na framudze drzwi, wziąłem głęboki oddech i wszedłem do środka. Dom był mój, owszem, ale był też obietnicą – obietnicą ponownego zdefiniowania, czym jest rodzina, i podjęcia próby, wbrew wszelkim przeciwnościom, zbudowania czegoś lepszego.