Po 5 latach opieki nad żoną wróciłem do domu wcześniej – to, co zobaczyłem, zmieniło moje życie na zawsze

Historia miłosna zrodzona z nadziei
Mam na imię Esteban i wraz z żoną Sofíą mieszkaliśmy w skromnym, parterowym domu na obrzeżach Guadalajary. Oboje byliśmy nauczycielami w szkole podstawowej, otoczeni kredowym pyłem i gwarem dzieci. Nigdy nie mieliśmy dużo pieniędzy, ale mieliśmy ich wystarczająco dużo – i mieliśmy siebie nawzajem.

Nasze małżeństwo nie było idealne, ale stabilne. Wspólnie jedliśmy niedzielne śniadania, wieczorne spacery i prowadziliśmy długie rozmowy przy kawie. Przyjaciele często mówili nam, że podziwiają naszą więź.

Ale życie nie zawsze ostrzega, zanim wszystko zmieni.

Dzień, w którym wszystko się zmieniło
W chłodne, zimowe popołudnie Sofía poszła na targ, żeby kupić rzeczy na nadchodzące święta. Nie wróciła do domu w takim samym stanie, w jakim wyjechała.

W jej samochód uderzył inny pojazd, a wypadek spowodował poważny uraz rdzenia kręgowego. Kiedy zadzwonił szpital, rzuciłam wszystko i wybiegłam za drzwi, nawet nie chwytając płaszcza.

Kiedy przyjechałam, leżała na szpitalnym łóżku, a jej niegdyś błyszczące oczy były pełne łez. Nie mogła się ruszyć od pasa w dół.

W tym momencie złożyłam cichą obietnicę: nie opuszczę jej boku.

Zostając jej opiekunką
Wzięłam urlop od nauczania i zostałam jej pełnoetatową opiekunką. Nasz dom powoli przekształcił się w mały oddział medyczny – z półkami na leki, bandażami i pomocami medycznymi, które ułatwiały jej poruszanie się.

Każdego ranka wstawałam przed świtem, żeby przygotować jej śniadanie. Karmiłam ją łyżeczkami ciepłego atolito, myłam, przebierałam i…

Uwielbiałam jej towarzystwo. Wieczorami czytałam jej, masowałam jej kończyny i modliłam się o choćby najmniejszy znak postępu.