„Pieniądze to niewiele, ale chcę, żeby moje dzieci żyły w prawości i harmonii. Nie zasmucaj mojej duszy po śmierci”.

Drżącymi odpadami jest ją: w środku kontroli, która znajduje się w kilku innych kontach oszczędnościowych i kilku uncjach złotych, kontrolowanych. Łączna suma przerwana do tysięcy dolarów. Zamarłam.
Mama, która całe życie żyła w ubóstwie, bez luksusowych, po cichuła każdy grosz, chowając swój majątek w tych kocach.

Plakałam niekontrolowanie. Wszystkie obrazy z przeszłości powracają falą: razy, kiedy są warzywa na targu, aby dwa grosze, czasy, kiedy grzebała w torebce, żeby dać mi pieniądze na miejsce zamieszkania. Zawsze, że nic nie ma… ale tak naprawdę wszystko dla nas odkładane.

Kiedy przeszukałem pozostałe dwa koce, pozostałe dwie torby. W sumie trzysta tysięcy dolarów.

Konflikt

Wieść szybko się rozeszła. Moi najstarsi i druga bracia przyszli do mnie pewnej nocy z zaciętymi twarzami.

„Planujesz wszystko?” krzyknął swobodnie. „Te pieniądze na spadek po mamie, dlaczego je ukrywasz?”

„Nie eliminowałem tego” – pogrzebem. „Miałem powiadomienie o tym w rocznicę jej śmierci. Ale rudziłeś: gardziłeś tymi kocami i chciałeś je wyrzucić. Gdybym ich nie charakterystyczny, już nie było”.

Drugi mruknął gniewnie:

„Tak czy inaczej, do łączy Mamy. Podzieliliśmy ją między nas troje; nawet nie myśl o zatrzymaniu jej całej dla siebie”.

Milczałem. Zachowane, że pieniądze pozostałe podzielone, ale pamiętałem też, jak traktowali mamę. Nigdy jej nic nie zostało zrobione, a ja, choć biedny, wysłałem jej coś co miesiąc. Kiedy chorowała, okupowałem ją sam; zawsze mieli wymówki. Teraz…

Kłótnie macierzyste kilka dni. Najstarszy nawet groził mi pozwem.

Ostatnia lista

Przeszukując ją, zabierając ją na dni ukrytą małą karteczkę. To było drżące pismo mamy:

Te trzy koce są dla moich trzech dzieci.

Każdy, kto mnie kocha, pamięta moją ofiarę, rozpoznaną w.

Pieniądze nie są duże, ale chcę żyli w prawości i harmonii.

Nie zasmucaj duszy w życiu pozagrobowym.

Przytuliłam kartkę, płacząc niekontrolowanie. Mama wszystko zaplanowała. To był sposób na wykorzystanie nas.

Zadzwoniłem do rodzeństwa i kiedy przybyłem, położyłem przed nimi karteczkę. Milczeli, ze spuszczonymi oczami. W pokoju zapadła ciężka cisza, przerwana jedynie szlochami.

Moja decyzja

powiedziałem im spokojnie:

„Mama połączenie do nas trojga. Niedostępne dla siebie. możliwe, podzielimy się na równo. Ale proszę, połączenie: pieniądze są ważne, nowe, ale znaczące jej na tym, że będziemy żyli w rozwiązaniu”.

Najstarszy pochodzący z sieci, a jego głos stał się ochrypły:

„Myliłem się. Przekazałem tylko o pieniądzach i zapomniałem o słowach mamy”.

Drugi, ze łzami w oczach, dodał:

„Ona tak bardzo cierpiała… a my nie zdążyliśmy jej podziękować”.

Długo milczeliśmy. W końcu wyraziliśmy zgodę na korzystanie z trzech niezależnych części. Każdy z nas swoją, na pamiątkę po matce.