Pewien milioner niespodziewanie wrócił do domu… ​​i był w szoku, widząc, co robiła służąca

„Będę potrzebował czegoś więcej niż tylko twojego słowa, Glorio” – powiedział stanowczo, wstając. „Czy masz coś przeciwko, żebym to zaniósł na badanie? Tak dla pewności?”

Twarz Glorii zbladła i przez chwilę wyglądała, jakby miała zamiar zaprotestować. Ale potem jej ramiona opadły i skinęła głową. „Oczywiście, panie Whitmore. Rozumiem”.

Michael podniósł słoik, decyzja już podjęta. Rano zlecił analizę jego zawartości. Ale patrząc na Glorię, poczuł ukłucie współczucia. Może naprawdę nie miała złych zamiarów. A może ukrywała coś bardziej złowrogiego. Tak czy inaczej, nie mógł ryzykować dobrostanem Emily.

„Mam nadzieję, że zrozumiesz, jeśli poproszę cię o kilka dni wolnego” – powiedział Michael tonem nie pozostawiającym miejsca na negocjacje. „Zajmę się tu sprawą, dopóki nie dojdziemy do sedna sprawy”.

Gloria skinęła głową, unikając jego wzroku. „Tak, panie Whitmore. Bardzo przepraszam, jeśli wzbudziłam jakiekolwiek zaniepokojenie”.

Gdy wychodziła z pokoju, wzrok Michaela zatrzymał się na Emily. Serce bolało go od ciężaru odpowiedzialności. Musiał ją chronić, bez względu na cenę. Gdy ją tulił, jej drobne palce owinęły się wokół jego, a w nim zagościła niezłomna determinacja.

To była jego córka, jego krew z kości. I zapewni jej bezpieczeństwo, cokolwiek by się stało. Całując ją w czoło, przysiągł odkryć prawdę stojącą za działaniami Glorii. Nawet jeśli oznaczało to ujawnienie sekretów, o których istnieniu nigdy nie pomyślałby w swoim własnym domu.