Paraliż senny: przyczyny, objawy, ryzyko, leczenie

porażenie hipnopompiczne, gdy dana osoba się budzi.
Według dr Sylvie Royant-Paroli, paraliż senny najczęściej występuje podczas wybudzania się w środku nocy, częściej niż wieczorem podczas zasypiania lub rano podczas budzenia.

Uczucie lęku wynika z faktu, że dana osoba jest obudzona, ale jej napięcie mięśniowe jest zredukowane do zera. Słyszy wszystko, co dzieje się wokół, ale nie jest w stanie poruszyć ani jednym mięśniem. Epizody te występują częściej u dzieci niż u dorosłych i mogą dotyczyć całej populacji (od 25 do 60%), w tym osób, u których nie zdiagnozowano zaburzeń snu.

Objawy paraliżu sennego
Paraliż senny występuje mniej więcej w ten sam sposób: podczas gdy osoba cierpiąca ma wrażenie pełnego rozbudzenia, szczególnie poprzez percepcję dźwięków otoczenia, nie jest w stanie poruszyć kończynami ani wypowiedzieć choćby jednego słowa. Paraliż senny działa jak rodzaj snu: pomimo poczucia rozbudzenia, osoba nie jest w stanie się obudzić.

Paraliż senny może być tym bardziej dotkliwy, że czasami towarzyszą mu halucynacje: osoba widzi ludzi, słyszy niewyjaśnione dźwięki, a nawet doznania dotykowe. Halucynacje te mogą być związane z uczuciem ucisku, jakby intruz w sypialni ściskał jej klatkę piersiową. Osoba czuje się, jakby się dusiła, a nawet była na skraju śmierci.

Paraliż senny może trwać od kilku sekund do kilku minut: lęk, a nawet atak paniki nasilają się wraz z upływem czasu, gdy osoba nie jest w stanie się poruszyć, zwłaszcza jeśli występują u niej również halucynacje. Halucynacje nasilają panikę, która z kolei nasila halucynacje słuchowe, wzrokowe i sensoryczne.

Skąd bierze się paraliż senny i jak do niego dochodzi?