Kiedy wróciłem z misji, zastałem moją sześcioletnią córkę zamkniętą w szopie na podwórku – wątłą, drżącą, z czerwonymi pręgami na skórze. „Tato” – wyszeptała – „chłopak mamy powiedział, że niegrzeczne dzieciaki tu śpią”. Wziąłem ją na ręce, pojechałem prosto do medyka bazy i wykonałem jeden telefon. O zmroku ich dom zaroił się od oficerów – a w słuchawce słychać było wściekły głos Megan. Piętnaście miesięcy walki nie przygotowało mnie na wojnę czekającą na progu.
Kiedy wróciłem z misji, myślałem, że najtrudniejsze dni mam już za sobą. W powietrzu w bazie wciąż unosił się zapach paliwa lotniczego i deszczu, a ja myślałem tylko o tym,