Ostatnie spojrzenie na syna przerodziło się w koszmar — pokrywa bagażnika się otworzyła, jej twarz zbladła, a następne słowa brzmiały: „Panie oficerze, proszę natychmiast przyjść”.

Linda siedziała zamrożona na komisariacie, z czerwonymi, ale płonącymi determinacją oczami. „Powiedzieli mi, że zmarł w Szpitalu Powiatowym. Powiedzieli, że znaleźli jego dowód osobisty na miejscu katastrofy” – powiedziała. „Jak mogli popełnić tak wielki błąd?”

Holloway zmarszczył brwi. „Właśnie tego się dowiemy”.

Nagranie z monitoringu z miejsca wypadku pokazało samochód Ethana uderzony w barierkę. Ale coś było nie tak. Nie było wyraźnego obrazu, kto prowadził. Twarz kierowcy była zasłonięta, a kiedy przybyli ratownicy medyczni, jeden ze świadków powiedział im, że ofiarą był „Ethan Parker” – opierając się wyłącznie na znalezionym w pobliżu portfelu.

Później potwierdzono, że portfel należał do Ethana. Teraz jednak wyglądało na to, że został podrzucony.

Detektywi prześledzili łańcuch dowodowy – od ratowników medycznych, przez szpitalną kostnicę, po dom pogrzebowy. Gdzieś po drodze prawdziwe ciało – a właściwie prawdziwy Ethan – zniknęło.

Nagle pojawił się nieoczekiwany trop: kamera drogowa uchwyciła osobę pasującą do opisu Ethana, idącą w pobliżu stacji benzynowej dziesięć mil od miejsca wypadku, kilka godzin po domniemanym wypadku. Wyglądał na posiniaczonego, utykającego, ale całkiem żywego.

Odkryj więcej
Pakiety podróży przygodowych
Styl życia
buty
Odzież outdoorowa
Artykuły spożywcze
Zestawy do testów DNA
Krzesła kempingowe
Plecaki
prezent
Sprzęt do kolarstwa górskiego
Linda omal nie zemdlała, gdy zobaczyła nagranie. „To on. To mój syn!”

Śledztwo z tragedii przerodziło się w sprawę zaginięcia. Holloway zlecił ekshumację innych niedawnych pochówków, prowadzonych przez ten sam zakład pogrzebowy. Dwie inne rodziny również skarżyły się na nieścisłości – niewłaściwą biżuterię, zamienione ubrania, a nawet niedopasowane tatuaże. To już nie była pomyłka. To było tuszowanie.

Ktoś zamieniał się ciałami. A Ethan, z jakiegoś powodu, znalazł się w samym środku tego wszystkiego.

Pytanie, które teraz dręczyło wszystkich, nie dotyczyło tego, jak zginął Ethan, ale tego, dlaczego ktoś chciał, żeby wszyscy w to uwierzyli.

Trzy dni później, o świcie, nadeszło zgłoszenie. Ochroniarz w opuszczonym magazynie w pobliżu miejskich doków zgłosił słabe wołanie o pomoc. Kiedy policja przyjechała na miejsce, zastała młodego mężczyznę zamkniętego w pomieszczeniu magazynowym – odwodnionego, przerażonego i osłabionego.

To był Ethan Parker.

Linda załamała się, gdy tylko go zobaczyła w szpitalu. „Mamo…” – wychrypiał Ethan ledwo słyszalnym głosem. „Oni… chcieli mojego samochodu. Myśleli, że coś widziałem”.

Przez łzy wszystko wyjaśnił. W noc wypadku Ethan był świadkiem, jak dwóch mężczyzn wrzucało do ciężarówki coś, co wyglądało na skradziony sprzęt medyczny. Kiedy zauważyli, że nagrywa telefonem, ruszyli za nim w pościg. Jego samochód zjechał z drogi. Przeżył – ledwo – i zdołał się wydostać, zanim samochód eksplodował. Mężczyźni jednak go złapali, zabrali mu telefon i zamknęli w magazynie. Aby zatrzeć ślady, umieścili w wraku ciało innej ofiary wraz z portfelem Ethana.

Zamiana ciał w domu pogrzebowym miała na zawsze przypieczętować kłamstwo. Sprawcy byli częścią szajki przemytniczej, która miała powiązania zarówno w szpitalu, jak i w zakładzie pogrzebowym – wykorzystując system do ukrywania swoich przestępstw.

Dzięki naleganiom Lindy, by zobaczyć syna po raz ostatni, cała operacja się rozpadła. Doszło do kilku aresztowań, w tym dwóch pracowników domu pogrzebowego i skorumpowanego pracownika szpitala.

Ethan w końcu wyzdrowiał, choć trauma pozostała. Na konferencji prasowej detektyw Holloway powiedziała: „Gdyby nie instynkt macierzyński, ta sprawa skończyłaby się jak kolejny tragiczny wypadek”.

zobacz więcej na następnej stronie Reklama

←PoprzedniNastępny→