Ona weszła na czerwono, on stracił wszystko: Zemsta weselna

„Powiedz mi, gdzie jest Nicole” – zapytała Moran łagodnym głosem. Caitlyn zacisnęła usta. Przez chwilę słychać było tylko odgłos deszczu uderzającego w okno.

Caitlyn przełknęła ślinę, a jej głos był cienki jak nić. „Nie chciałam, żeby poszło tak źle. Próbowała nas powstrzymać. Powiedziała, że ​​nie powinnam być z Jonathanem”. Jej słowa spadły między nimi, ciężkie jak kamienie.

Oczy Jonathana zabłysły. „Musieliśmy iść. Ale nie chciałem tego dla niej. Dla nikogo z nas”. Jego słowa ucichły, niemal zanikły.

Caitlyn wpatrywała się w swoje połamane paznokcie. „Nicole walczyła ze wszystkich sił. Próbowałam jej wytłumaczyć, ale nie chciała słuchać. Stało się to tak szybko. Wpadłam w panikę. Zapadła cisza. Potem zapadła cisza. I strach”.

Jej głos drżał, gdy szepnęła: „Zakopaliśmy ją głęboko, a potem zostawiliśmy wszystko. Uciekliśmy do Meksyku, myśląc, że to coś naprawi”. Znów zapadła cisza, ostra jak stłuczone szkło.

Detektyw Moran skinął głową, a prawda krążyła teraz po pokoju. Caitlyn i Jonathan wyglądali na starszych, ich twarze pokryły się cieniami. Gdy wyznanie się wylało, nie było już odwrotu.

W końcu nawet najtwardsze sekrety wychodzą na wierzch. A gdy już to nastąpi, ciemność znajdzie swój dom w otwartym świetle.