Ojciec wrócił z wojska i znalazł córkę śpiącą w chlewie. Nie

Tomás skinął głową, nie odrywając wzroku od listu, potwierdzając słowa kierowcy. Myślami był gdzie indziej, wracał do wspomnień, które go prześladowały, i do pilnej potrzeby powrotu do córki, Almy. Autobus kontynuował wyboistą jazdę po zakurzonych drogach, a krajobrazy przemykały obok, jakby próbując uciec od ciężaru pasażerów.

Gdy pojazd zbliżał się do ostatniego przystanku, Tomás czuł narastający niepokój, ściskający go w żołądku. Nie chodziło tylko o oczekiwanie na ponowne spotkanie z córeczką, ale o strach przed tym, co go czekało. Od miesięcy stacjonował daleko, służąc ojczyźnie z dumą, ale z ciężkim sercem tęskniącym za domem. Listy od Almy stały się jego kotwicą, oferując mu wgląd w jej świat – świat, który z każdą nieprzeczytaną wiadomością coraz bardziej mu się oddalał.