Nie wierzcie jej! Ona nie jest pielęgniarką, ona jest… – Mały chłopiec w szpitalu

W biurze panował wrzawa, atmosfera była napięta. Richard stał z boku, obserwując, jak administrator wykonuje kilka telefonów i wyświetla nagrania z monitoringu z poprzedniej nocy. Podczas przeglądania nagrań stało się jasne, że historia Ethana ma znaczenie. Na ziarnistym ekranie widać było „pielęgniarkę Jennę”, jak przeszukuje szuflady w pokoju Ethana, poruszając się ukradkiem i szybko.

Twarz administratora pociemniała. „To niedopuszczalne” – mruknął, a gniew kipiał pod maską jego profesjonalnej postawy. „Będziemy musieli powiadomić władze”.

Richard skinął głową, rozważając już konsekwencje. Jeśli poufne informacje o pacjentach zostały ujawnione, konsekwencje mogłyby być poważne – nie tylko dla szpitala, ale i dla rodzin ofiar. Poczuł przypływ opiekuńczości, nie tylko wobec Ethana, ale wobec wszystkich dzieci na oddziale.

Wezwanie policji uświadomiło Richardowi, że jego wizyta przybrała nieoczekiwany obrót. To, co zaczęło się jako gest filantropijny, przerodziło się w misję ochrony ludzi, którym jego fundacja pragnęła pomóc. Pomimo niepokojących okoliczności, czuł głęboką odpowiedzialność za rozwiązanie sytuacji.