„Nie płacz, proszę pana. Jeśli jesteś samotny, możesz usiąść ze mną i moją mamą” – powiedział chłopiec cicho do prezesa, siedzącego samotnie na ławce w parku – i w tej chwili cały jego świat się zmienił.

„Zaprosił kogoś, żeby nas pożyczył” – powiedziała po prostu.

Callum pomyślał o sobie, jako dziewięciolatku, w tej tymczasowej sypialni w domu rodzinnym Elise, o chwiejnym rysunku renifera wsuniętym pod drzwi. Myślał o chłopcu na ławce w parku i nastolatku, który dziś wieczorem siedział na skraju krzesła.

„Dobrze” – powiedział. „To okropny nawyk. Mam nadzieję, że się rozprzestrzeni”.

Dziękujemy za wysłuchanie utworu „Don’t Cry, Mister. You Can Borrow My Mom” – cichej podróży ku uzdrowieniu, która rozpoczęła się od niewinnej propozycji dziecka, a rozwinęła się w niedoskonałą, ale pełną rodzinę.

Jeśli ta historia poruszyła Twoje serce, choćby na chwilę, zasubskrybuj i kliknij przycisk „Hip”, aby wesprzeć Soul Stirring Stories. Twoje wsparcie znaczy dla nas bardzo wiele i pomaga nam tworzyć poruszające historie, które pozostają w pamięci na długo po ich zakończeniu.

Do zobaczenia w następnej historii, w której emocje mówią głośniej niż słowa.