Poranne słońce wzeszło nad centrum Chicago, gdy  Malik Johnson , 25-letni Afroamerykanin, poprawiał krawat w odbiciu szyby autobusu. To nie był zwykły dzień – to był dzień, na który czekał od ukończenia studiów. Po latach dorywczych prac i wysyłania aplikacji w końcu dostał szansę na rozmowę kwalifikacyjną w  Hayes Global , jednej z czołowych firm konsultingowych w mieście.

Malik trzymał teczkę szczelnie zamkniętą w CV, rekomendacjach i całym życiu pracy. Poprzedniego wieczoru wyprasował swój jedyny garnitur i wyszedł wcześnie z domu, żeby upewnić się, że wszystko pójdzie dobrze. Praca ta oznaczała stabilizację, godność i przyszłość dla niego i ciotki, która wychowała go po śmierci matki.

Gdy pokonywał ostatnie kilka przecznic do wieżowca, serce waliło mu z nerwowego podniecenia. Wtedy właśnie zauważył kobietę z małym dzieckiem kilka kroków przed sobą na chodniku. Kobieta – ubrana elegancko w kremowy płaszcz – rozmawiała szybko przez telefon, rozkojarzona. Dziewczynka, nie starsza niż pięć lat, trzymała w dłoni różowy balonik.

W ułamku sekundy balon wyślizgnął się z jej rąk i poleciał na ulicę. Dziewczyna pobiegła za nim – prosto pod nadjeżdżający autobus miejski.

„Proszę pani! Pani córka!” krzyknął Malik, ale kobieta go nie usłyszała.

Bez zastanowienia Malik upuścił teczkę i rzucił się do przodu. Dopadł do dziewczyny akurat w chwili, gdy zatrąbił klakson autobusu. Jednym szybkim ruchem złapał ją i potoczył oboje w stronę chodnika. Autobus zatrzymał się z piskiem opon, mijając ich o centymetry.