Nazywam się Rebecca Wilson i mając 38 lat, stałam na pogrzebie mojej matki, z przerażeniem wyczekując chwili przybycia mojej siostry Stephanie

„Jego sukces nigdy nie przyćmił mojego, ale go dopełnił, „każdy z nas stawał się silniejszy razem. Matka miała rację, że wybaczanie jest dla siebie, a nie dla innych. Ciężar gniewu i urazy stopniowo ustąpił, „pozwalając mi spojrzeć na przeszłość z jasnością, a na przyszłość z nadzieją”.

„Blizny pozostały, ale już mnie nie definiują. Siedząc w naszym pokoju dziecięcym, Zachary malował ściany na delikatną zieleń, myślałam o lekcjach, którymi kiedyś podzielę się z naszym dzieckiem. Jak strata może prowadzić do odnalezienia.

„Jak zakończenia tworzą przestrzeń dla początków. Jak najtrudniejsze chwile często kierują nas ku naszej najprawdziwszej ścieżce. Moje życie stało się bogatsze i bardziej autentyczne, niż mogłem sobie wyobrazić w tych mrocznych dniach sześć lat temu”.

„Nie pomimo zdrady, ale dlatego, że zmusiła mnie ona do odbudowy z większą mądrością i determinacją. Czy doświadczyłeś kiedyś bolesnej straty, która ostatecznie doprowadziła cię do czegoś lepszego? Chętnie poznam twoje historie w komentarzach poniżej. A jeśli ta historia do ciebie przemówiła, zasubskrybuj i podziel się nią z kimś, kto może potrzebować usłyszeć, że ból nie ma ostatniego słowa w jego historii.

Dziękuję za wysłuchanie. Pamiętajcie, że czasami najtrudniejsze rozdziały prowadzą do najpiękniejszych zakończeń. Zostawcie komentarz, kliknijcie „Lubię to” i zasubskrybujcie, aby otrzymywać więcej opowieści o wytrwałości i niespodziewanych błogosławieństwach.