Nastolatek-złodziej naśmiewa się z sędziego, myśląc, że jest nietykalny — dopóki nie wtrąci się jego własna matka

Zapytany, czy ma coś do powiedzenia przed ogłoszeniem wyroku, Ryan pochylił się do mikrofonu. „Tak, Wysoki Sądzie” – powiedział z sarkazmem w głosie. „Chyba i tak tu wrócę w przyszłym miesiącu. Nic mi nie możecie zrobić. Areszt dla nieletnich? Proszę. To jak obóz letni z kłódkami”.

Whitmore zacisnął szczękę. Widział już wcześniej arogancję, ale zadufana pewność siebie Ryana była przerażająca – jawna kpina z samego prawa. Prokurator pokręciła głową. Nawet obrońca z urzędu Ryana wyglądał na zażenowanego.

„Panie Cooper” – powiedział stanowczo sędzia Whitmore – „myśli pan, że prawo to gra. Myśli pan, że wiek chroni pana przed konsekwencjami. Ale zapewniam pana, że ​​stoi pan na krawędzi przepaści”.

Ryan wzruszył ramionami. „Klify mnie nie przerażają”.

zobacz więcej na następnej stronie Reklama

←PoprzedniNastępny→