Najstarszy brat dostał 2 domy, drugi brat 2 oszczędności po 500 000 dolarów, a Emily dostała 1 tael złota; i tak wkrótce wyjdzie za mąż…

Kiedy prawnik rozłożył testament, zapadła ciężka cisza. Jego głos rozbrzmiewał, a każde słowo odbijało się echem w nieruchomym powietrzu:

„Mojemu najstarszemu synowi, Andrew Dawsonowi, pozostawiam dom rodzinny i ziemię przodków”.

„Mojemu drugiemu synowi, Thomasowi Dawsonowi, zostawiam oszczędności na łącznym rachunku w wysokości 500 000 funtów”.

„Mojej najmłodszej córce, Emily Dawson, zostawiam jedną małą złotą monetę, która będzie stanowić posag na jej przyszłe małżeństwo”.

Rozdział 2: Cisza w deszczowe popołudnie

Tego popołudnia na zewnątrz lał ulewny deszcz. Emily siedziała sama w pokoju, w którym jej ojciec spędził ostatnie lata życia. W powietrzu wciąż unosił się zapach lekarstwa i delikatny ślad balsamu mentolowego, a Emily niemal słyszała echo jego kaszlu.

Nie była zła na ojca, ale ból w jej wnętrzu był ostry. Nie zależało jej na domach ani pieniądzach. Pragnęła tylko uznania – choć raz – za swoje poświęcenia.

Tego wieczoru rodzina zebrała się na kolacji. Jej bracia unikali jej wzroku. Wiedzieli. W głębi duszy wiedzieli.

Rozdział 3: Późne realizacje

Trzy dni później Andrew i Thomas usiedli razem przy herbacie. Andrew powoli umył kubek i powiedział ciężkim głosem:

„Nie mogę przestać myśleć… że skrzywdziliśmy Emily”.

Thomas spuścił wzrok. „Ojciec pewnie myślał, że to proste. Córki wychodzą za mąż, synowie dziedziczą. Ale bez Emily mógłby nie przeżyć tych ostatnich pięciu lat”.

Zapadła między nimi cisza. Potem Andrew odchrząknął.

„Wciąż mam akt własności tej małej działki niedaleko miasta. Może powinniśmy…”

Thomas wtrącił się cicho. „Mogę dać część moich oszczędności. Każdy z nas coś daje. Nazwijmy to… naprawą tego, co ojciec przeoczył”.