Na ślubie mojego brata dostałem papierową plakietkę z napisem „gość o ograniczonym dostępie”. Moja mama szepnęła: „to znaczy, że nie ma talerza…”

I dziękuję… za to, że daliście mi to, czego nigdy nie dała mi moja rodzina:
szansę na życie własnym życiem.

Stałem na słońcu, z czekiem na 7500 dolarów w kieszeni, czując się lekki, jakbym właśnie zdjął łańcuch, który nosiłem przez 27 lat.

W końcu tylko jedno było prawdą:

Nie opuściłem rodziny.
Uciekłem od nich.