Na przyjęciu zaręczynowym mojej siostry, moja słodka 10-letnia córka niechcący wylała czerwony poncz na swoją sukienkę. Siostra kompletnie straciła panowanie nad sobą i uderzyła ją tak mocno, że upadła na podłogę z płaczem – na oczach ponad 200 gości. Zanim zdążyłam zareagować, moi rodzice zrobili coś jeszcze gorszego. Powiedziałam im, że pożałują – i zaledwie dziesięć minut później zadzwonił do mnie tata, a jego głos drżał, bo…

Pewnej nocy, gdy ją przykrywałam, podniosła wzrok i zapytała: „Mamo, cieszysz się, że wylałam poncz?”

Zastanowiłam się. „Nie, kochanie. Szkoda, że ​​ten dzień nie potoczył się inaczej. Ale jestem wdzięczna za to, czego się nauczyliśmy”.

„Czego się nauczyliśmy?” zapytała.

„Że miłość nigdy nie powinna boleć” – powiedziałam cicho. „I że nawet jeśli stawanie w obronie tego, co słuszne, kosztuje was, ludzi, to daje wam spokój – i szacunek do samego siebie”.

Emily uśmiechnęła się sennie. „Lubię rodzinę, którą mamy teraz”.

Pocałowałem ją w czoło. „Ja też, kochanie. Ja też.”