Na pogrzebie mojego ojca mój brat uśmiechnął się złośliwie i powiedział głośno: „Nic jej nie zostawił. Była dla niego nikim”. Krewni kiwali głowami, szepcząc. Prawnik milczał, a ja poczułem palący wstyd. Wtedy z tłumu wyłoniła się pielęgniarka, trzymając zaklejoną kopertę. „Powiedział mi, żebym jej to dała” – powiedziała, wskazując prosto na mnie. „I tylko jej”. W sali rozległy się westchnienia. Uśmiech mojego brata zniknął. Otworzyłem kopertę drżącymi rękami – i gdy tylko zobaczyłem, co jest w środku, w całym pomieszczeniu zapadła głucha cisza.