Na moje 31. urodziny teściowa podarowała mi papiery rozwodowe. „Od nas wszystkich” – oznajmiła w restauracji. Mój mąż nagrał moją reakcję na ich występ. Podziękowałam jej, natychmiast je podpisałam i wyszłam. Nie miała pojęcia, co już zrobiłam…

Podszedł do stolika, promieniejąc. „Jennifer jest jedną z naszych najlepszych pracownic” – powiedział wprost do Margaret. „Inteligentna, oddana. Ten hotel ma szczęście, że ją ma”.

Margaret siedziała bez słowa. Jej opowieść o mojej niekompetencji właśnie została obalona przed publicznością.

„Zaplanowałeś to” – wyszeptała.

„Nic nie planowałam” – odpowiedziałam. „Dałeś mi wolność, o której nawet nie wiedziałam, że chcę. Nie muszę już wybierać między małżeństwem a szacunkiem do samej siebie. Sprawiłeś, że ta decyzja stała się pięknie prosta”.

Spojrzałem na Davida. „Naprawdę wychodzisz?” zapytał. „Tak po prostu?”

„Jestem naprawdę wolna” – poprawiłam. „Mogę pracować tam, gdzie mnie cenią. Mogę żyć tam, gdzie mnie szanują”.

Wzięłam torebkę. Zostawiłam papiery rozwodowe na stole przed Margaret.