Na moim ślubie moi teściowie naśmiewali się z mojej matki przed 204 gośćmi.

Kiedy odjeżdżaliśmy, zostawiając za sobą chaos dnia, wiedziałam, że dokonałam właściwego wyboru. To była bolesna decyzja, ale musiałam ją podjąć. Broniąc matki, broniłam również siebie, odmawiając przyjęcia czegokolwiek innego niż szacunek i życzliwość.

W tym momencie zrozumiałam, że to początek nowego rozdziału – takiego, w którym szacunek do siebie i dobro bliskich były dla mnie ważniejsze niż oczekiwania społeczne i pozory. Mój świat mógł się wydawać rozsypany, ale miałam siłę, by odbudować go od nowa, cegła po cegle, z uczciwością jako fundamentem.