Myślałam, że moja adoptowana córka zabiera mnie do domu opieki, ale kiedy zobaczyłam, dokąd naprawdę jedziemy, byłam w szoku.

Samochód zatrzymał się przed ogromnym, dwupiętrowym domem. Otarłam łzy i wysiadłam. Przed moimi oczami otworzył się niesamowity widok: zadbany ogród, biała fasada, szerokie okna, duży dziedziniec.

Moja córka spojrzała na mnie i powiedziała drżącym głosem:

—Mamo… to jest nasz dom. Zawsze marzyłaś o takim domu. Przez cały ten czas oszczędzałam, żeby dać ci wymarzony dom. Wybacz, że byłam taka chłodna przez ostatnie kilka dni — musiałam wszystko ukryć, żeby zrobić ci niespodziankę. Dziękuję ci za wszystko, co dla mnie zrobiłaś.

Stałam tam, nie mogąc uwierzyć własnym oczom. Łzy na moich policzkach były teraz inne – to były łzy szczęścia. Zrozumiałam: jego miłość żyła i miała się dobrze; po prostu objawiła się w najbardziej nieoczekiwany i poruszający sposób.