Możesz wziąć pokój gościnny albo się wyprowadzić, powiedziała mi mama, kiedy siostra nagle przyjechała z mężem. Świetnie, jeśli wyjedziesz do weekendu, dodała radośnie siostra. Wyprowadziłam się, ale kilka dni później jej zadowolony uśmiech zniknął. Ogarnęła mnie panika. Ona kłamie. Mamo, powiedz mi, że kłamie. Mam na imię Violet.

Mam 28 lat i od 5 lat mieszkam z mamą w domu, który mój ojciec odbudował tuż przed śmiercią. Tata zmarł nagle z powodu zawału serca. Dom nie był jeszcze w pełni udekorowany. W jednym tygodniu wybieraliśmy razem płytki do kuchni. W następnym siedziałem obok mamy, która wpatrywała się tępo w ścianę, ledwo wstając z łóżka.

W deszczowy piątek zorganizowaliśmy pogrzeb. Josie, moja młodsza siostra, przyleciała w markowych okularach przeciwsłonecznych i jedwabnym szalu. Rozpłakała się i wyszła w niedzielny poranek. Ja zostałam. Zostałam, bo ktoś musiał. Bo mama była krucha, bo kredyt hipoteczny nie był w pełni spłacony i ktoś musiał spłacać raty. I boję się przyznać, że czułam się odpowiedzialna.