Moja żona porzuciła naszą rodzinę, aby dołączyć do sekty, w której „związki są zabronione” wraz z jej przyjaciółmi, i tak przez lata…

Mówił Richardowi, co porabia Amanda, dzięki czemu wiedziałem, co robiła, odkąd zablokowała mnie po rozwodzie. I tak kuzyn Richarda skontaktował się z nim, żeby powiedzieć mu prawdę o tym, dlaczego Amanda wróciła, a on przekazał tę informację mnie.

Ich grono znajomych wymieniało się wiadomościami grupowymi od momentu, gdy się poznali, a kilka godzin przed tym, jak Amanda pojawiła się w moich drzwiach, wysłała wszystkim wiadomość tekstową o tym, co zamierzała zrobić.

Dziewczyny okazały jej wsparcie, ale Amanda najwyraźniej ostro je skrytykowała za to udawane wsparcie.

Powiedziała wszystkim innym dziewczynom, że czuje się przez nie oszukana, bo zostawiła za sobą całe swoje dotychczasowe życie, ale one ją zdradziły, wchodząc z nimi w związki na przestrzeni lat. Teraz była jedyną idiotką, która zostawiła męża i dzieci, żeby podróżować i dobrze się bawić ze swoimi córkami.

Pozostałe dziewczyny, które zresztą teraz już się z kimś spotykały, powiedziały jej, że niesprawiedliwie byłoby oczekiwać, że będą trzymać się jednej szkoły myślenia przez całe życie — zwłaszcza że wymyśliły tę ideologię o nieustępliwości i takich tam rzeczach, gdy miały po dwadzieścia kilka lat i były jeszcze stosunkowo młode.

Ale w tej chwili większość dziewcząt zbliżała się do trzydziestki i nie chciała już takiego stylu życia. Kilka z nich było już w poważnych, zaangażowanych związkach, które trwały już ponad rok, a jedna z nich była nawet zaręczona.

Więc wszystko, o czym kiedyś tak dużo mówili, właśnie wyleciało przez okno. A jedyną osobą, która teraz cierpiała, była Amanda, bo była jedyną dziewczyną na tyle głupią, żeby uwierzyć w te bzdury, które te dziewczyny wygadywały.

Amanda wdała się wtedy w straszną kłótnię z tymi dziewczynami, bo to były te same osoby, które jej pogratulowały, kiedy mnie zostawiła. A teraz wszystkie próbowały poczuć smak życia, które celowo zostawiła za sobą.

Chociaż dziewczyny nadal ją wspierały, gdy powiedziała im, że chce wrócić do dawnego życia, to jej nie wystarczyło. Chciała, żeby przeprosiły ją za to, że zmusiły ją do opuszczenia męża i dzieci. Właśnie o to się pokłóciły.

Pozostałe dziewczyny odmówiły przeprosin – i słusznie. Po prostu opowiedziały jej o swoich przekonaniach, ale nigdy nie powiedziały, że musi nas opuścić, żeby dołączyć do ich kręgu. Mogła nadal pozostać z nimi w przyjaźni. Nigdy nie postawiły jej żadnego ultimatum ani nic takiego.

Ale to była jej osobista decyzja, by porzucić nas wszystkich dla życia, jakiego pragnęła, tylko po to, by móc się dopasować.

I znowu robiła to samo. Teraz, gdy większość dziewczyn była w związkach, czuła presję, by znów się dopasować – i dlatego do nas wróciła. Nie z poczucia obowiązku ani z powodu pustki, jak mi powiedziała. Może to częściowo wyjaśniało, ale nie było to jedynym powodem.

Kiedy Richard o tym wszystkim opowiedział, krew się we mnie zagotowała.