Moja żona jest sparaliżowana i od czterech miesięcy nie mieliśmy żadnej intymności. Zostawiłem ją więc na dziesięć dni, aż zacząłem spotykać się z młodszą siostrą mojego kolegi. Ale co się stało potem…

Moje życie toczyło się bardzo powoli w kolejnych miesiącach.

W pracy wieści rozchodziły się lotem błyskawicy. Plotki biurowe stały się zjadliwe. Trish? Zniknęła, gdy tylko wybuchł skandal. Zostałam bezrobotna, mieszkałam w ciasnym mieszkaniu, na które ledwo mnie było stać, jadłam makaron instant i zmieniałam pracę, płacąc prowizję.

Pewnego popołudnia przechodziłem obok piekarni w Makati. Zapach ciepłego chleba sprawił, że się zatrzymałem – nic nie jadłem cały dzień. A potem ją zobaczyłem.

Hannah.

Siedziała przy oknie. Promienna. Silniejsza. Uśmiechnięta, z mężczyzną u boku. Młodsza, atrakcyjniejsza i trzymająca ją za rękę, jakby to była najnaturalniejsza rzecz na świecie.

Wyglądali na szczęśliwych.

Tej nocy upiłem się, żeby zasnąć.

NIEPRZEWIDZIANE SPOTKANIA
Ale życie ma dziwny sposób na to, żeby wywrzeć na nas wrażenie, zanim w końcu wszystko się rozjaśni.

Pewnego wieczoru, błagając o pracę w firmie logistycznej, do recepcjonistki podeszła kobieta.

To była Leah, jedna z byłych fizjoterapeutek Hanny.

Próbowałem się odwrócić, ale mnie zauważyła.

Ku mojemu zaskoczeniu, nie kpiła ze mnie. Powiedziała po prostu:

„Wyglądasz, jakbyś nic nie jadł od kilku dni”.

Rozmawialiśmy. Słuchała, nie z litości, ale ze spokojną szczerością.

„Dindo” – powiedziała – „zniszczyłeś coś wspaniałego. Ale to nie znaczy, że nie jesteś w stanie zbudować czegoś nowego. Pytanie brzmi: czy nadal będziesz zadowalać się tanim ciepłem? Czy w końcu zdecydujesz się zmierzyć z samym sobą?”.

Jej słowa ucichły.