Moja teściowa myślała, że ​​mnie przechytrzyła, namawiając mnie do przepisania domu na siebie. Aby uczcić swoje „zwycięstwo”, urządziła wystawne przyjęcie, zapraszając całą rodzinę, by rozkoszowała się swoim triumfem. Uśmiechnąłem się i poprosiłem, żeby przeczytała dokumenty na głos – jeszcze raz. Gdy się zająknęła, olśniło ją jak grom z jasnego nieba. A potem, na oczach wszystkich… zemdlała.

Nie zatrzymałem jej domu. Nie chciałem, żeby cokolwiek przez nią tknęła. Sprzedałem go natychmiast przemiłej młodej parze, która przypominała mi Rhetta i mnie, kiedy zaczynaliśmy.

Dochód ze sprzedaży był pokaźny. Pieniądze te wykorzystałem na spłatę pozostałej części kredytu hipotecznego za mój własny dom, co oznaczało, że dom Rhetta był teraz w pełni nasz, wolny od obciążeń.

Za resztę pieniędzy zabrałem George’a i Rosie na wakacje do Włoch – podróż, o której Rhett zawsze marzył. Piliśmy wino, jedliśmy makaron i wznosiliśmy toast za jego pamięć, śmiejąc się i płacząc w toskańskim słońcu.

Rozdział 6: Ruszamy dalej
Kim obecnie przesiaduje między kanapami u znajomych, spalając mosty z całą rodziną. Nie ma domu, oszczędności ani nikogo, kim mogłaby manipulować. George i Rosie zerwali z nią wszelki kontakt.

Nadal mieszkam w domu, który wspólnie wybraliśmy z Rhettem. Każdy kąt skrywa wspomnienie o nim, ale teraz powietrze wydaje się lżejsze. Cień jego matki zniknął.

Mam z powrotem jego pierścionek. Mam nasze zdjęcia. I spokój ducha, wiedząc, że kobieta, która próbowała zniszczyć jego pamięć, ostatecznie zniszczyła samą siebie.

Chciwość to dziwna rzecz. Oślepia cię na pułapkę tuż przed twoimi stopami. Kim chciała wszystkiego, a w końcu dostała dokładnie to, na co zasłużyła: nic.

Dajcie znać w komentarzach: Czy moja zemsta była zbyt surowa, czy Kim dostała dokładnie to, na co zasługiwała? A czy Wy kiedykolwiek musieliście przechytrzyć toksycznego członka rodziny? Nie zapomnijcie zasubskrybować, aby otrzymywać więcej historii o zimnej sprawiedliwości.