Moja teściowa myślała, że ​​mnie przechytrzyła, namawiając mnie do przepisania domu na siebie. Aby uczcić swoje „zwycięstwo”, urządziła wystawne przyjęcie, zapraszając całą rodzinę, by rozkoszowała się swoim triumfem. Uśmiechnąłem się i poprosiłem, żeby przeczytała gazety na głos – jeszcze raz. Gdy się zająknęła, olśniło ją jak grom z jasnego nieba. A potem, na oczach wszystkich… zemdlała.

Rozdział 6: Ruszamy dalej
Kim obecnie przesiaduje między kanapami u znajomych, spalając mosty z całą rodziną. Nie ma domu, oszczędności ani nikogo, kim mogłaby manipulować. George i Rosie zerwali z nią wszelki kontakt.

Nadal mieszkam w domu, który wspólnie wybraliśmy z Rhettem. Każdy kąt skrywa wspomnienie o nim, ale teraz powietrze wydaje się lżejsze. Cień jego matki zniknął.

Mam z powrotem jego pierścionek. Mam nasze zdjęcia. I spokój ducha, wiedząc, że kobieta, która próbowała zniszczyć jego pamięć, ostatecznie zniszczyła samą siebie.

Chciwość to dziwna rzecz. Oślepia cię na pułapkę tuż przed twoimi stopami. Kim chciała wszystkiego, a w końcu dostała dokładnie to, na co zasłużyła: nic.

Dajcie znać w komentarzach: Czy moja zemsta była zbyt surowa, czy Kim dostała dokładnie to, na co zasługiwała? A czy Wy kiedykolwiek musieliście przechytrzyć toksycznego członka rodziny? Nie zapomnijcie zasubskrybować, aby otrzymywać więcej historii o zimnej sprawiedliwości.