Moja siostra ogłosiła, że ​​potraja mi czynsz do 6800 dolarów – w obecności 15 krewnych, mówiąc, że muszę „poznać swoje miejsce” jako nieudany zarządca nieruchomości. Wysłałem jednego SMS-a. 20 minut później zbladła, gdy mój prawnik wszedł z aktem własności, w którym widniało, że jestem właścicielem jej budynku od 3 lat.

„Nie upubliczniłem tego, Victorio. Ty to zrobiłaś. Zaprosiłaś 15 świadków, żeby mnie zobaczyli, jak mnie upokarzasz”.

„Zapłacę cenę rynkową” – powiedziała zrozpaczona. „8500 dolarów”.

„8500 dolarów” – poprawiłem – „a ciebie na to nie stać”.

„Skąd możesz wiedzieć?”

„Bo naprawdę zwracam uwagę. Twój leasing BMW kosztuje 700 dolarów miesięcznie. Twój kredyt studencki wynosi 2200 dolarów. Twoje karty kredytowe? Tak, widzę wnioski, kiedy ubiegasz się o wynajem – średnio 4000 dolarów miesięcznych rat. Twój dochód po opodatkowaniu to około 11 000 dolarów. Matematyka się nie sprawdza”.

Spojrzała na mnie.

„Wiedziałeś, że mnie na to nie stać, kiedy ustalałeś cenę.”

„Wiedziałem, że cię na to nie stać, kiedy próbowałeś zażądać ode mnie 6800 dolarów” – odparłem. „To cię wtedy nie powstrzymało”.

„To było co innego.”

“Jak?”

Nie miała odpowiedzi.

„Oto, co się stanie” – powiedziałem, wyciągając teczkę. „Masz opuścić penthouse w ciągu 60 dni. Kaucja w wysokości 4500 dolarów zostanie zwrócona po inspekcji, pomniejszona o wszelkie szkody. To wszystko”.

„Naprawdę chcesz mnie pozbawić dachu nad głową?”

Jesteś prawnikiem z wykształceniem na Harvardzie i zarabiasz 200 000 dolarów rocznie. Nie będziesz bezdomny. Po raz pierwszy w życiu będziesz żył w granicach swoich możliwości finansowych.

Drżącą ręką podpisała wypowiedzenie umowy najmu.

„Kaucja? Potrzebuję jej na nowe mieszkanie.”

„W takim razie lepiej miej nadzieję, że w penthousie nie ma żadnych uszkodzeń.”

Oczywiście, że tak. Remont, na który odmawiała przez trzy lata, miał ukryte uszkodzenia spowodowane wodą z jacuzzi, nieprawidłowo zamontowanego przez jej osobistego wykonawcę bez pozwolenia na budowę. Koszt naprawy: 5100 dolarów.

„Depozyt trafił do studentów pierwszego pokolenia” – powiedziałem później wujkowi Tedowi, pokazując mu pokwitowanie darowizny. „Wydawało mi się to stosowne”.

Victoria przeprowadziła się do kawalerki w Murray Hill. Czynsz: 3400 dolarów. Nadal ponad jej możliwości finansowe, ale nie mogła znieść niczego niższego.

Sześć miesięcy później rodzina zebrała się na Święto Dziękczynienia. Przyszła Wiktoria, choć siedziała na samym końcu stołu, popijając wino i unikając kontaktu wzrokowego. Dynamika całkowicie się zmieniła. Tam, gdzie kiedyś dominowała, teraz siedziała w milczeniu, podczas gdy inni wypełniali przestrzeń.

„Budynek Madisona właśnie pojawił się w Architectural Digest ” – oznajmiła ciocia Patricia, podając telefon. „Spójrzcie na ten remont apartamentu na ostatnim piętrze”.

Pani Chen wprowadziła się dwa tygodnie po wyjeździe Victorii, płacąc 9500 dolarów miesięcznie bez narzekania. Wysłała mi nawet kwiaty, dziękując za możliwość.

„To tylko interesy” – powiedziałem tymi samymi słowami, których kiedyś użyła Victoria. „Szacunku się nie wymaga. Trzeba na niego zapracować, a czasem go okazać” – powiedział wujek Ted, unosząc kieliszek w moją stronę. „Twoja babcia byłaby dumna”.

Victoria przeprosiła i poszła do łazienki. Kiedy wróciła, miała zaczerwienione oczy. Później, kiedy pomagałem jej zmywać naczynia, zapędziła mnie w kąt w kuchni.

„Jak długo to planowałeś?”

„Nic nie planowałem. Budowałem coś. To robi różnicę”.

„Mogłeś mi powiedzieć wcześniej. Prywatnie.”

„Czy uwierzyłbyś mi, czy też znalazłbyś sposób, żeby to zignorować, tak jak zignorowałeś wszystko inne, co mnie dotyczyło?”

Ona nie odpowiedziała.

„Prawda jest taka” – kontynuowałem – „że zamierzałem wynajmować od ciebie mieszkanie bezterminowo. Stawka poniżej rynkowej była nadal uczciwa dla rodziny, ale nie mogłeś się oprzeć tej grze o władzę. Musiałeś mnie za to wystawić na próbę”.