Moja pasierbica obraziła mnie w obecności mojej rodziny. A kiedy się z nią skonfrontowałem, żona mnie upokorzyła. Ona nie jest twoją córką. Nie poprawiaj jej. Następnego ranka tylko się uśmiechnąłem, anulowałem jej czesne, samochód i karty kredytowe i wysłałem nakaz eksmisji…

Popełniłam błąd. Proszę, nie możesz nam tego zrobić. Możemy spróbować jeszcze raz. Nie, to koniec. Zasługuję na coś więcej niż na kobietę taką jak ty. Odwróciłam się, żeby odejść. Kocham cię. Krzyknęła rozpaczliwie. Mogę się zmienić. Możemy zacząć od nowa. Zatrzymałam się w drzwiach. Nie kochasz niczego poza moimi pieniędzmi. Jedyna różnica jest taka, że ​​teraz ich nie ma, a my jesteśmy.

Dokąd pójdziemy? To już nie mój problem. Zszedłem na dół, nie oglądając się za siebie. Słyszałem płacz mojej pasierbicy. Słyszałem, jak żona na mnie krzyczy. Słyszałem cały ten chaos, który zostawiałem za sobą. Ale po prostu szedłem dalej. Wyszedłem z własnego domu po raz ostatni jako mężczyzna, którym byłem. Kiedy wrócę za dwa dni, będę absolutnym właścicielem swojego życia i swojej własności.

Musieliby odkryć, kim są bez moich pieniędzy, bez mojego domu, beze mnie. Minęły dwa miesiące, odkąd wyrzuciłem ich z domu. Przez te dwa dni zatrzymałem się w hotelu, podczas gdy oni się pakowali. Kiedy wróciłem, dom był pusty, ale nienaruszony. Przynajmniej mieli na tyle przyzwoitości, żeby niczego nie zniszczyć.

Aris spełnił wszystkie groźby. Dominic stracił dom w wyniku rozwodu, samochód i płaci alimenty, przez co pracuje na dwóch etatach. Moja była żona i jej córka musiały przeprowadzić się do mieszkania po drugiej stronie miasta. Pozew cywilny zmusił ją do zwrotu 30 000 dolarów. Musiała opróżnić to tajne konto do ostatniego centa plus odsetki za koszty sądowe.

W sumie straciła prawie 40 000 dolarów. Ironia sytuacji nie umknęła mojej uwadze. Jej relacja z córką stała się toksyczna. Sprzedałem dom 3 tygodnie temu. Nie chciałem niczego, co przypominałoby mi o tym kłamstwie. Kupiłem większe mieszkanie w lepszej okolicy. Takie, którego kiedyś uważałem za niepotrzebne. Teraz, kiedy nie jestem już na utrzymaniu dwóch osób, które mnie nienawidziły, mogę sobie pozwolić na pewne luksusy.

Interesy idą lepiej niż kiedykolwiek. Rozważam otwarcie trzeciego lokalu. Wczoraj dostałam SMS-a od pasierbicy z nieznanego numeru. Przepraszam. Popełniłam okropny błąd. Proszę, potrzebuję pomocy z uczelnią. Obiecuję, że oddam wszystko po ukończeniu studiów. Przeczytałam to dwa razy. Pamiętam tę kolację. Nie chcę skończyć jako kelnerka przez całe życie.

Usunąłem to bez odpowiedzi. Przeczytaj. Czy byłem zbyt bezwzględny? A może po prostu po raz pierwszy poczułem do siebie szacunek?