Moja matka uderzyła patelnią w twarz mojego pięcioletniego syna, krzycząc: „To cię czegoś nauczy – jeśli nie będziesz posłuszny… następnym razem, jeśli ta wypłata nie trafi do mojego banku, twoja córka zapłaci”.

Zgodzili się. Lorraine została skazana na 14 lat więzienia, a Vanessa na 9.

Kilka tygodni później opublikowałem ich wyznania dla naszych bliskich. Prawda szybko się rozeszła, a współczucie było ogromne. Powrót do zdrowia Lily przebiegał powoli, ale z każdym dniem jej uśmiech stawał się coraz jaśniejszy.

Każdej nocy zamykaliśmy drzwi na klucz i szeptaliśmy: „Jesteśmy już bezpieczni”.

Kilka miesięcy później Vanessa urodziła w więzieniu i oddała dziecko. Wysłała mi list z przeprosinami – zniszczyłem go. Lorraine nigdy nie odpisała.

Lily skończyła sześć lat w grudniu. Patrząc, jak się bawi, z ledwo widoczną blizną na policzku, ale z radością w śmiechu, w końcu się rozpłakałam – nie z bólu, a z ulgi. Rozpoczęły się wypłaty odszkodowań i choć nie mogły cofnąć przeszłości, to były początek.

Po raz pierwszy w naszym domu zapanował spokój. Lily i ja byliśmy wolni – i odbudowywaliśmy życie, które próbowali zniszczyć.