Moja mama odwołała moje 18. urodziny z powodu napadu złości mojej siostry, więc po cichu się wyprowadziłam, a potem… CAŁA RODZINA POPADŁA W CHAOS.

„Jesteśmy tu dzisiaj wszyscy, żeby słuchać” – powiedział stanowczo. „Nikt nie będzie gadał za Mią. Nie tym razem”.

Moja mama otworzyła usta, a potem je zamknęła.

Wyciągnąłem z torby stos wydrukowanych zrzutów ekranu i położyłem je na stoliku kawowym.

„Nie chodzi o jedną noc” – powiedziałem. „Chodzi o pewien schemat. Za każdym razem, gdy coś miało dotyczyć mnie, stawało się nią. Za każdym razem, gdy potrzebowałem wsparcia, mówiono mi, żebym zrozumiał, był cierpliwy i silny. A za każdym razem, gdy czegoś chciała, cały dom kręcił się wokół niej”.

Przesunęłam jeden z wydruków w stronę mamy. Był to zrzut ekranu z naszego grupowego czatu urodzinowego – jej wiadomość.

„Odwołujemy imprezę Mii. Twoja siostra jest bardzo zdenerwowana. Zrobimy coś dla Mii później”.

Żadnych „Wszystkiego najlepszego”. Żadnych „przepraszam”. Po prostu logistyka skupiona wokół uczuć mojej siostry.

Moja mama zbladła.

„Nie miałem na myśli…”