„Moja córka myślała, że ​​może przejąć mój dom, ale nie wiedziała, co tak naprawdę do mnie należy. Teraz już nigdy nie będzie taka sama”

„I poniosłem porażkę. Całkowitą porażkę. Próbowałem ukraść dom mojego ojca, bo myślałem, że jest zbyt biedny i zbyt głupi, żeby mnie powstrzymać”.

Komentarze były podzielone między współczuciem a szokiem. Niektórzy bronili Emmy.

„Powinien był ci powiedzieć. Rodzice nie powinni tak testować swoich dzieci.”

Inni byli brutalni.

„Próbowałeś ukraść mu dom. Tak wygląda poczucie wyższości. Twój tata brzmi jak legenda”.

Bradford spróbował ponownie.

„Emma, ​​proszę wyłącz kamerę.”

„Dlaczego? Żebyśmy mogli udawać, że nic się nie stało? Żebyśmy mogli wrócić do publikowania wpisów o moim idealnym życiu, podczas gdy mój tata uważa mnie za chciwego, roszczeniowego bachora?”

Spojrzała prosto w kamerę.

„Bo taka właśnie jestem. Jestem dokładnie taką osobą, która próbowałaby ukraść dom swojego ojca, bo myślała, że ​​nie stać go na prawnika, który by ją powstrzymał”.

Komentarze stawały się coraz bardziej złośliwe.

„To takie żenujące. Usuń to, póki jeszcze możesz.”

„Twój tata uniknął kuli.”

„Strzeż swojej reputacji”.

„Wiesz, co jest naprawdę chore? On płaci za wszystko. Za wszystko. Za moje mieszkanie, samochód, karty kredytowe, za mój styl życia. A ja wmówiłam sobie, że na to zasługuję, bo był po prostu szczęściarzem, który odziedziczył dom”.

57 000 widzów.

Dziś rano pisałem o decyzjach dotyczących majątku rodzinnego i o tym, że ludzie muszą się wycofać. Powiedziałem pół miliona ludzi, że mój biedny, stary ojciec musi zrobić miejsce dla następnego pokolenia.

I wszyscy ci ludzie mi kibicowali, bo myśleli, że odzyskuję to, co moje.

Podniosła telefon i pokazała poranną relację na Instagramie.

„Spójrz na te komentarze. Zobacz, co zachęcałem ludzi, żeby mówili o moim ojcu”.

Komentarze pod jej transmisją na żywo były coraz gorsze.

„Emma, ​​oglądanie tego jest bolesne.”

„Dziewczyno, przestań. Twoja kariera się skończyła.”

„To jest naprawdę smutne.”

23 osoby oglądały, jak dziś wieczorem próbuję upokorzyć mojego tatę, a zamiast tego upokorzyłem się przed rodziną Bradforda, przed wszystkimi, którzy są dla nas ważni w naszym kręgu towarzyskim.

Bradford teraz błagał.

„Emma, ​​proszę zakończ transmisję.”

Bradford, twoi rodzice uważają, że mój tata jest nieudacznikiem. Twój ojciec próbował go zastraszyć groźbami sądowymi. Twoja matka zaproponowała, że ​​pokryje koszty jego przeprowadzki, bo uważała, że ​​jest zbyt biedny, żeby go na to stać.

61 000 widzów.

A mój tata, mój tata po prostu tam stał i pozwolił, żeby to się stało. Mógł to powstrzymać w każdej chwili. Mógł wyciągnąć swój artykuł z Forbesa, wyciągi bankowe albo wizytówki, ale tego nie zrobił. Pozwolił nam ujawnić, kim naprawdę jesteśmy.

Emma wyglądała na wyczerpaną.

Pozwolił mi pokazać pół miliona ludzi, jaki naprawdę jestem, kiedy myślę, że nikt ważny nie patrzy.

Komentarze znów stały się pełne współczucia.

„Emma, ​​masz załamanie nerwowe. Proszę, poszukaj pomocy. Zadzwoń do taty. To niezdrowe”.

„Nie wiem, jak to naprawić. Nie wiem, jak przeprosić za próbę kradzieży czyjegoś domu. Nie wiem, jak wytłumaczyć moim obserwatorom, że wszystko, co publikowałem o swoim życiu, opierało się na kłamstwach”.

Otarła oczy.

„Mój tata jest właścicielem hotelu, w którym Bradford i ja mieliśmy pierwszą randkę. Jest właścicielem budynku, w którym pracuje ojciec Bradforda. Prawdopodobnie jest właścicielem połowy miejsc, które oznaczyłem na Instagramie”.