Moja córka krzyknęła: „Zapłać czynsz albo się wynoś!” – i wyszedłem. Nie

„Sprzedaż została sfinalizowana w zeszłym tygodniu” – wyjaśniłem. „Nie chciałem, żebyś był zaskoczony, ale wygląda na to, że i tak do tego doszło. Przykro mi z powodu kłopotów, jakie to spowodowało”.

„Tato” – powiedziała łamiącym się głosem. „Dlaczego mi po prostu nie powiedziałeś?”

„Chyba się bałam” – przyznałam. „Bałam się twojej reakcji. Bałam się utraty relacji, którą mamy teraz – a przynajmniej mieliśmy”.

W słuchawce znów zapadła cisza, a ja wyobraziłem sobie ją stojącą tam z telefonem w ręku, zmagającą się z mieszaniną gniewu, poczucia zdrady i być może odrobiny zrozumienia.

„Co się teraz stanie?” zapytała cicho.

„Teraz” – powiedziałem – „masz wybór. Możesz być na mnie zły i rozumiem, jeśli tak jest. Ale możesz też wykorzystać to jako okazję. Kapitał z domu trafi do funduszu powierniczego dla Avery i ewentualnych przyszłych wnuków. Czas, żebyś z mężem znaleźli miejsce, które naprawdę odpowiada waszym potrzebom, bez mojego ciągłego cienia”.