„Moja była teściowa planowała zawstydzić mnie na swoich urodzinach, ale przybyłem z sekretem, który…

Wyraz twarzy Davida zmienił się z wymuskanej pewności siebie w całkowite zdumienie. Szybko zerkał to na Alexa, to na mnie, a jego umysł wyraźnie próbował przetworzyć obraz chłopaka, który wyglądał do niego łudząco podobnie.

„Jak… jak to możliwe?” wyjąkał Dawid, a jego głos był ledwie słyszalny.

Stalowe spojrzenie Margaret przesunęło się z syna na mnie, a trybiki w jej głowie niewątpliwie kręciły się w kółko. To nie był wieczór, jaki zaplanowała. Niemal widziałem, jak zmienia biegi, próbując odzyskać kontrolę nad sytuacją. Ale to nie była jej chwila; to była moja.

„Nigdy nie pytałeś, co się stało po moim odejściu” – powiedziałem cicho, ale na tyle stanowczo, by pobliscy goście usłyszeli. „Tak szybko poszedłeś dalej, żeby się „ulepszyć”. Ale życie ma swój sposób, żeby nas dogonić, prawda?”

Margaret odzyskała spokój, a jej głos nabrał słodkiego, syropowego tonu. „No cóż, czyż to nie cudowna niespodzianka?” – zagruchała, próbując zamaskować napięcie. „Muszę przyznać, że to przystojny chłopak”.

„Dziękuję” – odpowiedziałam, zachowując neutralny ton. „To cudowne dziecko i jestem z niego bardzo dumna”.

Goście wokół nas szemrali, rozbudzeni ciekawością rozwijającego się dramatu. Gala w Lancaster właśnie stała się wydarzeniem towarzyskim sezonu i wszyscy nie mogli się doczekać, by zobaczyć to widowisko.

David odchrząknął, próbując odzyskać pozory kontroli. „Evelyn, dlaczego mi nie powiedziałaś?” – zapytał z nutą oskarżenia w głosie.