Moja bogata „przyjaciółka mama” próbowała mnie upokorzyć ceną mojej „taniej” sukienki. Kiedy jej koleżanka ją odcięła, obie zamarły, widząc cenę 18 500 dolarów. Jestem główną projektantką.

„Zarabiam całkiem nieźle” – powiedziałam, w końcu pozwalając prawdzie wyjść na jaw. „Wiesz, może zazwyczaj nie noszę drogich ubrań na nasze lunche, ale jako główna projektantka często biorę udział w wydarzeniach… takich jak Paryski Tydzień Mody. Byłam tam w zeszłym miesiącu na pokazach przedpremierowych”.

Ten powrót sprawił, że twarz Isabelle zbladła do cna. Żeby jeszcze bardziej ją zszokować, dodałem: „Nie wiedziałaś? To ja zapoczątkowałem trend „różowego złota” w tegorocznej modzie gwiazd”.

„Żart… żart, prawda?” wyjąkała Isabelle. „Jestem… znam się na modzie. Czytam Vogue’a . Nigdy… nigdy nie widziałam twojego nazwiska”.

„Cóż, moje nazwisko jest dość popularne” – powiedziałem, wyciągając telefon. „Ale moja marka nie. Wystarczy wyszukać „Stella Co.” na telefonie. Znajdziesz. Ze zdjęciami”.

„Naprawdę?” – wykrzyknęła Emma, ​​wciąż stojąca obok Isabelle. Pospiesznie wyciągnęła swój telefon i zaczęła pisać. Widziałam, jak na twarzy Isabelle maluje się całkowite niedowierzanie, gdy Emma pokazuje jej ekran. Widzowie, prawdziwe gwiazdy i goście znający się na modzie, szeptali między sobą: „Czekaj, to Stella?” „Stella Co.?” „Czy to… czy to ona ?”. Ich zdumienie było wręcz namacalne.

„Niewiarygodne” – powiedziała Isabelle, zupełnie oszołomiona.

Przepchnąwszy się obok niej, goście zebrali się wokół mnie . Byłem gotowy odpowiedzieć na wszystkie ich pytania, ceniąc sobie kontakty z tymi wpływowymi ludźmi. W końcu wciąż promowałem swoją markę. Isabelle po prostu stała tam, blada i obserwująca, całkowicie zapomniana. Ostatecznie bawiłem się na przyjęciu do samego końca. Ludzie otaczali mnie, a ja usłyszałem wiele niezwykłych i ciekawych historii.

Widząc, jak się bawię, Isabelle początkowo wyglądała na urażona, ale była artystką. Szybko się rozpromieniła, gdy inni chwalili ją za to, że „znała mnie”, zanim jeszcze stałam się sławna. W końcu, jak zwykle, znów znalazła się w centrum uwagi, rozpoczynając własną sesję przechwałek o swojej „drogiej, genialnej przyjaciółce Stelli”, zachowując się, jakby od zawsze była moją obrończynią.

AKTUALIZACJA

Kilka dni później zobaczyłem Isabelle idącą ulicą, kompletnie przygnębioną. To było nietypowe – zazwyczaj korzystała z taksówek albo luksusowego samochodu. Ja jechałem swoim, ale zatrzymałem się. Kiedy do niej podszedłem, wyglądała na zawstydzoną, ale wspomniała, że ​​jej mąż znalazł rachunek za przyjęcie . Trzygwiazdkowy szef kuchni, honoraria za występy gwiazd (które podobno sama opłaciła), otwarty bar z rocznikowym szampanem… to wszystko było astronomiczne. Jak sama to ujęła, „oszalał”.

Nawet jej córka była nią zirytowana. Isabelle miała tymczasowy – i całkowity – zakaz wydawania pieniędzy. Jeśli się nie zastosuje, mąż zagrozi, że sama zapłaci cały rachunek za imprezę . Sytuacja była trudna, o ile nie niemożliwa, dla niepracującej Isabelle.

Słysząc to, byłem zdumiony, ile musiała wydać, i oszołomiony jej śmiałością.

Po tym Isabelle stała się… cicha. Potulna. Przestała rzucać na mnie obelgi i drwiny. Nagłe, wymagające telefony w pracy również ustały. Moje życie, błogo, powróciło do spokoju.

Moja córka, która dobrze radzi sobie w liceum, wspomniała kilka tygodni temu, że myśli o projektowaniu mody. Słysząc to, poczułam cichą radość. Dążenie do realizacji pasji zawodowej może być trudne, ale poczucie spełnienia, zbudowania czegoś, co jest naprawdę twoje , jest nieporównywalne. Mam nadzieję, że moja córka też tego doświadczy.