Moja 50-letnia teściowa wciąż pociągała młodszych mężczyzn. Tydzień po ślubie nie chcieli wychodzić z sali. Weszłam nagle i byłam zszokowana, widząc…

A Hugo, jej młody mąż, nie był w pokoju. Krzyknęłam za mężem. Oboje zawieźliśmy ją do szpitala.

Wyniki badań wykazały, że była wyczerpana, poważnie odwodniona i osłabiona fizycznie. Lekarz dodał: „Rodzina powinna poświęcić jej więcej uwagi. Pacjentka nie jadła ani nie piła od wielu dni; to bardzo niebezpieczne”. A co stało się z Hugo? Zniknął bez śladu. Mój mąż, drżąc, wziął telefon matki i sprawdził jej transakcje bankowe. Konto oszczędnościowe z prawie 800 000 pesos zostało opróżnione zaledwie trzy dni po ślubie. Całe złoto ślubne, które trzymała w sejfie, również zniknęło.

Moja teściowa obudziła się po dwóch dniach intensywnej terapii. Nic nie powiedziała, tylko wpatrywała się w sufit. Jej niegdyś dumne, pewne siebie oczy teraz wyrażały jedynie pustkę i żal. Wziąłem ją za rękę i delikatnie zapytałem: „Dlaczego pozwoliłaś mu zabrać wszystkie pieniądze i odejść?”. Zacisnęła usta, a po jej policzkach popłynęły łzy: „Wiedziałam… Wiedziałam, że mnie nie kocha. Ale myślałam, że gdybym go kochała wystarczająco mocno, gdybym wystarczająco mu zależało… nie byłby zdolny do takiej zdrady”. Zaniemówiłem. Nikt jej nie winił, ale ten ból… nikt nie mógł go znieść za nią.

Od tego dnia moja teściowa zmieniła się diametralnie. Nie nosiła już makijażu, nie bawiła się już robieniem sobie selfie ani słuchaniem piosenek o miłości.

Stała się spokojniejsza, bardziej rozważna i zaczęła spędzać więcej czasu z wnukiem. Kiedyś widziałam, jak potajemnie ocierała łzy, gdy usłyszała, jak wnuk mówi: „Babciu, opowiedz mi bajkę”. Historia mojej teściowej to poruszające przypomnienie: miłość nie zna wieku, ale zaufanie niewłaściwej osobie może kosztować cię dumę i zdrowie.

Czasem ceną nie są pieniądze, ale pozostałe lata życia… życie w żalu.