Moja 10-letnia córka płakała za każdym razem, gdy wracała do domu od dziadków. Schowałem magnetofon i kiedy poznałem całą prawdę, byłem oszołomiony…

— „Mamo… Myślałam, że mi nie uwierzysz. Bałam się, że jeśli ci powiem, tylko cię zasmuci…”

Mocno ją objąłem. W tym momencie zdałem sobie sprawę:

Największym cierpieniem, jakiego doświadczyła moja córka, było to, że musiała przez to przejść sama.

Od tego dnia przysięgłam jej, że nigdy więcej nie pójdzie do domu dziadków ze strony ojca. Powiedziałam rodzinie Arjuna w Thane: jeśli nadal macie uprzedzenia do dziewczyn, to proszę, zostawcie mnie i moją córkę w spokoju.

Skontaktowałam się również z psychologiem dziecięcym w Bandrze, aby pomógł mi złagodzić presję, jaką odczuwa moja córka.

Dla mnie — matki mieszkającej w sercu tętniącego życiem Mumbaju — nie ma nic ważniejszego niż wychowanie mojego dziecka w miłości.

Prawda ujawniona przez dyktafon wywołała rozłam w naszej rodzinie, ale także uświadomiła nam jedną rzecz:

Łez córki nigdy nie należy ignorować.