Mój tata chwalił mojego brata, nazywając go „żywicielem rodziny”, więc powiedziałem mu, że płacę 900 dolarów miesięcznie za jego Audi.

Niewymieniony w czołówce.

Przyjmowane za pewnik.

Jednak fundamenty pękają, gdy nie są konserwowane.

A kiedy w końcu się zawalą, stojący na nich ludzie padają boleśnie.

Nie byłem już odpowiedzialny za ich złapanie.

Byłem odpowiedzialny za odbudowę samego siebie.

I dokładnie to robiłem.

Zgasiłem światło.

Poszedłem spać.

I po raz pierwszy od pięciu lat udało mi się zasnąć, nie śniąc o rodzinnych obiadach, pustych tostach ani dźwięku widelca Lucasa uderzającego o talerz.

Byłem wolny.

I to wystarczyło.