Mój syn zepchnął mnie ze schodów, a potem powiedział wszystkim, że jestem niedołężny, żeby ukraść mi fortunę. Odgrywałem tę rolę, udając amnezję. Podczas wizyty u lekarza, który miał mnie uznać za niezdolnego do czynności prawnych, potajemnie przekazałem mu liścik. To jedno zdanie na tym papierze sprawiło, że lekarz otworzył szeroko oczy ze zdumienia…

Z powrotem w zaciszu swojego prywatnego gabinetu, dr Ramirez zamknął drzwi na klucz. Serce waliło mu jak młotem. Krótki, rozpaczliwy dotyk palców Evelyn, natarczywość w jej oczach w tej ulotnej chwili kontaktu – to był najpotężniejszy przekaz, jaki otrzymał tego dnia. Otworzył dłoń i spojrzał na maleńki, złożony kwadrat papieru.

Ostrożnie go rozłożył. Pismo nie było drżącym, niepewnym bazgrołem zdezorientowanej staruszki. Było to stanowcze, wyraźne i ostre jak brzytwa pismo prezesa podpisującego zarządzenie wykonawcze. Wiadomość była arcydziełem o porażającej skuteczności.

Brzmiało ono:

Doktorze Ramirez,

Nie cierpię na amnezję. Mam doskonałe funkcje poznawcze.

4 października mój syn, Mark Hayes, celowo poluzował stoper na szczycie moich schodów i popchnął mnie. Próbuje przejąć mój majątek, aby pokryć ogromne długi hazardowe i uciec z kraju ze swoją dziewczyną.

Uważa, że ​​ma kontrolę nad moimi finansami. Myli się. Wszystkie aktywa płynne i zamienne zostały przeniesione.

Poniżej znajduje się numer konta mojego prywatnego banku w Zurychu. Saldo bieżące: 8,4 miliona dolarów. Mój syn nie może tknąć ani centa.

(Numer konta)

Proszę zadzwonić do mojej prawniczki, Eleanor Albright. Powiedz jej, że nadszedł czas na „ostateczny audyt”.

Dziękuję za Twoją uczciwość. Evelyn Hayes.

Doktor Ramirez opadł na krzesło oszołomiony. Przeczytał notatkę ponownie, a potem po raz trzeci. Była to deklaracja wojny, wyznanie, strategia prawna i oświadczenie o zwycięstwie, wszystko na jednym małym skrawku papieru. Ta „wątła, zagubiona” staruszka była błyskotliwą, bezwzględną strateg. Poczuł przypływ głębokiego podziwu, a potem zimną furię z powodu potwornej zdrady syna.

Nie wahał się. Sięgnął po telefon i wybrał numer prawniczki, Eleanor Albright.

„Pani Albright” – powiedział, gdy odebrała. „Właśnie zakończyłem spotkanie z pani klientką, panią Evelyn Hayes. Poprosiła mnie o przekazanie wiadomości”. Wziął głęboki oddech. „Powiedziała, żebym pani powiedział, że czas na ostateczny audyt”.

Po drugiej stronie linii zapadła cisza, po czym głos prawnika, tak czysty i wyraźny jak pismo Evelyn, odpowiedział: „Zrozumiano. Dziękuję, doktorze. Zajmiemy się tym teraz”.

Tryby sprawiedliwości, tak starannie przygotowane przez Evelyn, zaczęły się kręcić.

5. Audyt końcowy

Wezwanie przyszło dwa dni później. Mark został wezwany do kancelarii prawnej, aby „sfinalizować pełnomocnictwo i podpisać ostatnie dokumenty przeniesienia”. Wszedł do sali konferencyjnej z nonszalancją króla obejmującego tron, z triumfalnym uśmiechem na twarzy.

Uśmiech natychmiast zniknął.

Naprzeciwko niego, po drugiej stronie wypolerowanego mahoniowego stołu, siedziała nie tylko pani Albright i stos papierów. Obok niej siedział dr Ramirez z ponurą miną. A przy drzwiach stali dwaj potężnie zbudowani mężczyźni o kamiennych twarzach, którzy zdecydowanie nie byli prawnikami.

„Mark” – zaczęła pani Albright głosem zimnym i twardym jak szklany stół. „Proszę, usiądź. Jesteśmy tu dzisiaj, aby przeprowadzić to, co twoja matka nazywa »audytem końcowym«”.

„Co to jest?” – wyjąkał, przeskakując wzrokiem między lekarzem a detektywami. „Gdzie jest moja matka?”

„Twoja matka jest bezpieczna” – powiedział dr Ramirez. „I jest całkowicie zdrowa psychicznie. Poprosiła mnie, żebym tu był i to potwierdził”.

„To niemożliwe, ona jest…”

„Jest ofiarą przestępstwa” – powiedział jeden z detektywów, robiąc krok naprzód. „Panie Hayes, jest pan objęty śledztwem w sprawie usiłowania zabójstwa pańskiej matki, Evelyn Hayes, 4 października”.

Krew odpłynęła Markowi z twarzy. „To szaleństwo! Upadła! Ma demencję! Nie wie, co mówi!”

„Och, chyba tak” – powiedziała pani Albright. Przesunęła po stole pojedynczą kartkę papieru. To był wyciąg bankowy. „Twoja matka była światowej klasy księgową, Marku. Wiedziała, że ​​przyjdziesz. Podczas gdy ty byłeś zajęty odgrywaniem roli grzecznego syna, ona była zajęta ochroną swoich aktywów. To jest aktualne saldo jej nowego konta w Szwajcarii. Konta, które próbowałeś opróżnić? Wszystkie są puste”.